Dlaczego Katolicki Kościół Narodowy nie jest w Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich?

Dlatego, że nie jest kościołem starokatolickim a katolickim, spójnym z doktryną z Kościołem Rzymskokatolickim.

W Unii Utrechckiej zachodzą znaczne zmiany doktryny związanej z kapłaństwem kobiet (przyjęte jako reguła w wielu krajach) oraz związane z regulacją sakramentalną związków jednopłciowych. W Polsce głównym reprezentantem starokatolickiej Unii Utrechckiej jest Kościół Polskokatolicki i Kościół Starokatolicki Mariawitów.

Katolicki Kościół Narodowy jest otwarty ekumenicznie na spotkanie, modlitwę i dialog z każdą z chrześcijańskich wspólnot – starokatolickich, ewangelickich, baptystycznych, metodystycznych itd…

Jednakże mocno broni własnej doktryny – katolickiej konfesji, w tym w sposób szczególny małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety oraz kapłaństwa ex traditione przeznaczonego dla mężczyzn i szczególnej roli Biskupa Rzymu jako następcy świętego Piotra, skały na której został zbudowany Kościół Chrystusowy .

Katolicki Kościół Narodowy, zachęca kapłanów do wyboru drogi według wskazań Apostoła Narodów świetego Pawła. Dlatego duchowni w Kościele mają wybór życia w celibacie, wyłącznie dla Królestwa Niebieskiego , nie zaś z pobudek chęci ukrycia swojej odmiennej orientacji lub życia w sakramentalnym związku małżeńskim.

Zasada ta obowiązuje nie tylko w Katolickim Kościele Narodowym ale wielu innych wspólnotach kościelnych , szczególnie w Kościołach Wschodnich ( Kościół Maronitów, Grekokatolicy etc. ) .

W Katolickim Kościele Narodowym duchowny jest zobowiązany do podejmowania pracy zarobkowej  by utrzymać siebie i własną rodzinę, w myśl słów Apostoła: “kto nie chce pracować niech też nie je”.  Umiejętność radzenia sobie w życiu jest dodatkowym poligonem świadectwa o Chrystusie. Duchowieństwo żyje dla Chrystusa a nie z Chrystusa.

W szeregach Katolickiego Kościoła Narodowego są byli księża rzymskokatoliccy i pozostają  wierni katolickiej nauce, w której zostali wyświęceni i którą chcą wbrew nowym prądom moralnym i duchowym nadal zachowywać i jej bronić i ją ukazywać życiem i głoszeniem.