List Pierwszego Biskupa Kościoła
do duchowieństwa
o kapłaństwie Chrystusowym
„Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.” ( Dz. 1,8)
Drodzy Bracia
Stajemy jako kapłani Jezusa Chrystusa po raz kolejny w naszym życiu, by przeżyć atmosferę spotkania z naszym Panem w Wieczerniku w niezwykłym dniu , w święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana . Idziemy wraz z Apostołami za Mistrzem, by wspólnie w pełnej duchowej łączności zasiąść do tej jedynej w dziejach świata wieczerzy Pańskiej. Jak w Wielki Czwartek zmierzamy do Wieczernika , źródła naszej duchowości, by zaczerpnąć z niego potrzebnych łask, na dalsze chwile naszego kapłańskiego posługiwania .
Chrystus tak bardzo potrzebuje dzisiaj naszych kapłańskich rąk, tak bardzo potrzebuje naszego głosu, naszych oczu i czystych kapłańskich serca . Wszystko po to by je najpierw na nowo uświęcić, abyśmy stawali się z każdą chwilą coraz lepszymi świadkami Jego Ewangelii wobec człowieka żyjącego w dzisiejszym świecie.
Nasz Pan Jezus Chrystus, przypomina nam dzisiaj, poprzez słowa z Dziejów Apostolskich, genealogię naszego powołania. Powołał nas by nas wzmocnić , by nas uświęcić i by nas przygotować do niezwykłej Bożej misji. Byśmy na dobre i na złe , w czasach pięknych czy niebezpiecznych, niejednokrotnie z narażeniem zdrowia i życia, umieli stawać z Jego krzyżem i bez lęku głosić świętą Ewangelię oraz nieść nadzieję i Bożą miłość, szczególnie tym którzy zagubili się na szlaku ziemskiego pielgrzymowania.
Stajemy wraz z Apostołami przy naszym Panu Jezusie Chrystusie, aby najgłębiej kontemplować świętość kapłaństwa, w którym zostaliśmy zanurzeni. Wpatrzeni w Jezusa, w Jego Boże serce, widzimy wzór miłości, która jest absolutna i bezwarunkowa. Miłości nieoceniającej, ale prawdziwie rozlewającej się do serca człowieka. Miłości, która nie niszczy ludzkiego serca, ale je odnawia i nadaje nowy impuls by żyć blisko Boga. Miłości nie znającej pojęcia podstępu i intrygi, ale otwartej by nieść pomoc każdemu potrzebującemu .
Drodzy Bracia
Dzisiejsze święto to też przypomnienie Wielkiego Czwartku i tej największej w dziejach świata lekcji pokory, w której sam Bóg odziewając się ludzką naturą , upadł na kolana przed swoim stworzeniem, aby w geście pokornego obmycia nóg ukazać cel swojej zbawczej misji. Dzisiejsze przeżycia przypominają nam nasze osobiste spotkanie z Chrystusem w chwili przyjęcia święceń kapłańskich czy biskupich . Od tamtej chwili również i my staliśmy się uczestnikami tej niezwykłej łaski, kiedy na nas zstąpił Duch Święty i obdarował swoją mocą, byśmy byli świadkami Boga aż po krańce ziemi.
Najmilsi Bracia
Jako wasz duchowy ojciec i pasterz, idąc każdego dnia za Jezusem, pragnę Wam przypomnieć szczególnie w tym dniu, podczas tej doniosłej i uroczystej chwili, cel naszego posłannictwa. Pragnę Was w tym dniu wzmocnić błogosławieństwem i mocą , której udzielił nam Pan. Idźcie i głoście Jego świętą Ewangelię. Nie lękajcie się przeciwności z jakimi spotykacie się w świecie.
Tak bardzo potrzebujemy mocy Chrystusa szczególnie teraz, kiedy zarówno współczesny człowiek jak i cały świat woła na każdym kroku: Bóg nam nie jest potrzebny, Kościół to znamiona zacofania i czasów przeszłych , to hamulec w rozwoju intelektualnym dzisiejszego człowieka.
W okolicznościach różnorakich ataków i zagrożeń z którymi spotykamy się na co dzień , tak łatwo zagubić najważniejszy cel naszego posługiwania. A to dzięki świętej i pokornej posłudze kapłanów, Chrystus w sposób prawdziwy i rzeczywisty staje się obecnym w życiu świata i człowieka. Przychodzi do nas poprzez posługę Słowa Bożego , kiedy napomina , kiedy naucza, kiedy zachęca do przemiany życia , do powrotu na właściwą ścieżkę naszego ziemskiego pielgrzymowania wiodącą do bram Królestwa Niebieskiego. Przychodzi do nas również jako żywy i prawdziwy Bóg, ofiarowując nam siebie w darze cudu eucharystycznego, który dokonuje się każdorazowo na każdym ołtarzu świata. Dokonuje się, ilekroć kapłan wypowiadając najświętsze słowa Eucharystii, sprowadza żywego Boga do naszego życia, by zechciał z nami zamieszkać na tym łez padole.
Umiłowani Bracia
Dbajmy o to, aby każdego dnia w naszym kapłańskim życiu sprawować najświętszą Eucharystię , która ma na zawsze stanowić centrum Waszego posługiwania. Dbajmy by podczas każdej Eucharystii nasz Pan Jezus Chrystus mógł przemówić do tych, których zgromadzicie w naszym duchowym Emaus na „wieczornym łamaniu chleba”. Nie ograniczajmy się tylko do kazań i homilii niedzielnych.
Oddajmy Mu nasze zmysły , nasz wzrok, aby mógł przez nas patrzeć i widzieć tych wszystkich , którzy z taką miłością i wielką nadzieją, każdego dnia błagają Go o łaskę cudu uzdrowienia i odnowy serc. Oddajmy Mu nasz głos, aby słowa płynące poprzez nasze kapłańskie usta były zawsze słowami Chrystusa. Oddajmy Mu nasze serce i całych siebie, aby nasze życie było w pełni Bogu poświęcone.
Niech duma bycia kapłanem Jezusa Chrystusa wyraża się w wielkiej pokorze, której każdego dnia uczmy się od naszego Mistrza, klęczącego dzisiaj również u twych stóp, aby przepełnić również ciebie swą Boską pokorą. Nie lękajmy się nosić swego kapłańskiego stroju . Przyjmujmy w pokorze wszelkie obelgi, zniewagi i zelżywości, które przychodzi nam znosić dla imienia Pańskiego w dzisiejszym świecie.
Pamiętajmy byśmy byli prawdziwymi świadkami, nie zakłamanymi , dwulicowymi, kryjącymi przed Kościołem i światem drugie swoje życie. Tylko czystość, pokora i pełne oddanie Jezusowi sprawią, że unikniemy w swym życiu niebezpieczeństwa niegodnego spożywania Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej.
Drodzy Bracia
Niech pokorny Jezus, Jego boskie spojrzenie pełne miłości miłosiernej, kształtuje nasze kapłańskie serca . Niech je wypełnia czystością i blaskiem abyśmy prawdziwie byli solą dla ziemi i światłością dla współczesnego człowieka. Z nadzieją i odwagą , bez lęku o swoje losy podążajmy za Panem, bo od Niego samego otrzymaliśmy moc i mamy być Jego świadkami aż po krańce ziemi.
W święto Jezus Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana 2021 A.D.
Biskup Adam Rosiek
Pierwszy Biskup Kościoła
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis