Program duszpasterski na Rok Jubileuszowy 2025

PROGRAM DUSZPASTERSKI

NA ROK LITURGICZNY 2024/2025

” Bądźcie świadkami Pielgrzymów Nadziei “

” A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.” ( List do Rzymian 5,5)

 PRINCIPIA 

Umiłowani Bracia Kapłani, Osoby Zakonne, Najdroższe Siostry i Bracia.

Łaska wam i pokój od Tego, Który jest i Który był, i Który przychodzi.

W imię Boże wkraczamy w nowy rok liturgiczny, dany nam przez Pana. Będzie to rok wielkiej łaski, rok święty, Rok Jubileuszowy 2025. Na tę okoliczność publikujemy Program Duszpasterski dla Katolickiego Kościoła Narodowego.

Program duszpasterski, przygotowany na każdy nowy rok liturgiczny nie jest suchym zbiorem wytycznych i myśli kierowanych przez Pierwszego Biskupa Kościoła do Duchowieństwa i Wiernych, ale powinien być przeżywany w całym Kościele i postrzegany jako duchowa latarnia, wyznaczająca nam kierunek naszego pielgrzymowania, byśmy i my kiedyś mogli w nadziei spotkać się w niebie.  Dlatego zapisy programu duszpasterskiego z wielką troską adresuję do całego prezbiterium – duchowieństwa, osób zakonnych oraz wiernych świeckich, którzy w swym codziennym życiu pragną realizować szczególne charyzmaty otrzymane od Boga.

Rok Jubileuszowy – rok święty to czas wielkiej łaski, ale również okazja by spojrzeć na nasze miejsce w jednym, świętym, powszechnym i apostolskim Kościele.

Każdego dnia jesteśmy zobowiązani do troski o realizację modlitwy arcykapłańskiej Pana, w której z wielką pokorą, w naszym imieniu, prosi Ojca niebieskiego abyśmy i my, również w naszych czasach stanowili jedno. Ta jedność uwydatnia się szczególnie w przeżywaniu roku świętego, kiedy to na Piotrze naszych czasów spoczywa najwyższa odpowiedzialność o losy Chrystusowego Kościoła i zaproszenie do pełnego duchowego communio wszystkich wspólnot katolickich i chrześcijańskich, które łączy ta sama wiara , ta sama doktryna i święte sakramenty.

SYMBOLE ROKU JUBILEUSZOWEGO

Rok Jubileuszowy dla wielu wiernych, ale i duchowieństwa, ciągle stanowi wielkie mistrium fidei, bowiem jest pośród nas wielu którzy nie rozumieją potrzeby jego przeżywania, nie dostrzegają owoców duchowych, które poprzez właściwe przeżycie spływają na Kościół, wspólnoty, rodziny i dusze ludzkie.

Dlatego na samym progu nowego roku liturgicznego, a jeszcze przed rozpoczęciem Roku Jubileuszowego, wydaje się być słusznym, aby na nowo przybliżyć duchowieństwu i wiernym podstawy znaczenia świętych symboli roku świętego.

1.Rok Jubileuszowy

Rok Jubileuszowy – Rok Święty, to szczególne wydarzenie religijne w całym Kościele katolickim, charakteryzujące się uroczystymi ceremoniami, wydarzeniami wspólnotowymi i pobożnymi pielgrzymkami. Odbywa się w regularnych odstępach czasu, co 25 lat. Ale co właściwie oznacza Jubileusz? Pochodzenie Jubileuszu sięga starożytnej żydowskiej tradycji Yovel, która była obchodzona co pięćdziesiąt lat. Żydowski Jubileusz dotyczył głównie ziemi, własności i praw do ziemi. Zgodnie z Biblią Hebrajską, ten szczególny okres obejmował szereg praktyk, w tym zwrot ziemi jej byłym właścicielom, anulowanie długów, uwolnienie niewolników i więźniów, odpoczynek ziemi oraz szczególną manifestację boskiego miłosierdzia. Praktyki te miały na celu nie tylko zapewnienie sprawiedliwego podziału zasobów i promowanie sprawiedliwości społecznej, ale także podkreślenie znaczenia boskiego miłosierdzia i współczucia w ludzkim doświadczeniu. W Ewangelii Łukasza Jezus po przybyciu do Nazaretu, cytuje bardzo wyraźnie fragment z Księgi Izajasza, który odnosi się właśnie do tego szczególnego roku poświęconego Bogu: “Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski Pańskiej i dzień pomsty naszego Boga; aby pocieszać wszystkich zasmuconych” (Izajasza 61,1-2).

2.Drzwi święte – symbolika i znaczenie

 Otwarcie Drzwi Świętych oznacza początek Jubileuszu.  Uroczystego aktu otwarcia drzwi świętych dokona Ojciec Święty Franciszek w Bazylice świętego Piotra w Wigilię Bożego Narodzenia – 24 grudnia 2024 roku. Samo otwarcie Drzwi Świętych, stanowi bardzo wymowny duchowy symbol dla wszystkich chrześcijan. Przypomnijmy więc teologiczną symbolikę tego ważnego gestu.

Drzwi jako takie, zawsze miały bardzo duże znaczenie w historii ludzkości. Były ważnym elementem ochrony i obrony wiosek, miast i pałaców w świecie greckim a później rzymskim, a także silnym, duchowym symbolem, oznaczającym bramę między światami, punkt przejścia, granica między życiem a śmiercią. To bardzo ważne duchowe znaczenie zostało potwierdzone w tradycji chrześcijańskiej wyjaśniającej znaczenie Drzwi Świętych w Roku Jubileuszowym przez tak zwane Święte Drzwi. Drzwi te są zamurowane i otwierane tylko z okazji Jubileuszu, kiedy można przez nie przejść, aby uzyskać odpust zupełny od wszystkich grzechów. Symbolikę i znaczenie Drzwi Świętych, wyjaśniają zapisy z  Księdze Ezechiela, gdzie są przedstawione jako brama, przez którą chwała Boża wchodzi do domu, ale także do duszy: „Potem poprowadził mię ku bramie, która skierowana jest na wschód. I oto chwała Boga Izraela przyszła od wschodu, a głos Jego był jak szum wielu wód, a ziemia jaśniała od Jego chwały. Było to widzenie równe temu, które oglądałem wtedy, gdy przyszedł, by zniszczyć miasto, widzenie równe temu, które oglądałem nad rzeką Kebar. I upadłem na twarz. A chwała Pańska weszła do świątyni przez bramę, która skierowana była ku wschodowi.” (Ezechiela 43,1-4).

Lepsze zrozumienie misterium tego symbolu przynosi nam fragment z ewangelii według świętego Jana, gdzie czytamy : „Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich owce. Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę.” (Jan 10,7-9). Tutaj Jezus mówi o sobie jako o drzwiach, a zatem Drzwi Święte stają się symbolem obowiązkowego przejścia dla tych, którzy chcą za Nim podążać, znajdując w Nim odkupienie od wszelkiego grzechu i zbawienie.

Tradycja Drzwi Świętych ma bardzo długą historię sięgającą wczesnych wieków średnich w Kościele Chrystusowym.

3. Logo rozpoczynającego się roku świętego

Logo obecnego świętego Roku Jubileuszowego przedstawia cztery postacie, symbolizujące ludzkość przychodzącą do Chrystusa i Jego Królestwa z czterech stron świata. Można tę interpretację poszerzyć o motyw pojednania i zjednoczenia wszystkich katolickich i chrześcijańskich wspólnot w Kościele, które choć na co dzień przebywają w różnych, czasami dalekich sobie miejscach w Kościele, ale w tym świętym czasie pragną być razem, wspólnie przy Chrystusie, pod Jego krzyżem, pielgrzymując razem, w nadziei na uzyskanie Królestwa niebieskiego. Obejmują się wzajemnie, aby ukazać solidarność i prawdziwe braterstwo, które jednoczą narody i różne wspólnoty chrześcijańskie i katolickie. Postać stojąca na samym przodzie obejmuje krzyż. Jej postawa jest znakiem nie tylko wiary, ale również nadziei, której nigdy nie można porzucić, ponieważ potrzebujemy jej zawsze i przede wszystkim w najbardziej trudnych momentach.

ŚWIADOMOŚĆ TOŻSAMOŚCI KATOLICKIEJ

Przypominając sobie znaczenie roku świętego warto byśmy nie zapominali, że to na Piotrze i jego następcach spoczywa jedyny, przypisany mu mocą władzy otrzymanej od Chrystusa, obowiązek troski o losy Kościoła jako całości. To Piotr ma być symbolem troski o jedność w Kościele. To Piotr, stojąc najbliżej krzyża ma zapraszać wszystkie pozostałe wspólnoty Kościoła, by podejmowały trud powrotu do jedności. Jeżeli ta jedność z różnych przyczyn nie jest możliwa w sposób sformalizowany, to powinna mieć ona charakter pełnej jedności duchowej, w tym się objawia braterstwo Pielgrzymów nadziei.

Mając tę świadomość, warto jednak byśmy realizując swoje powołanie, umieli z pokorą, ale i z dumą przepełnioną radością kroczenia za Chrystusem, znaleźć swoje miejsce w Chrystusowym Kościele.

Zapytajmy samych siebie, czy stoimy wraz z obejmującym krzyż, przybywającym z całą wspólnotą katolicką Piotrem, czy stoimy nieco dalej, ale w pełnej bliskości i miłości do Chrystusa, bo przecież w Jego świętym i powszechnym Kościele?

Duchowieństwo i większość wiernych Katolickiego Kościoła Narodowego urodziła się i przyjęła swoje pierwsze sakramenty święte w Kościele Rzymskokatolickim.

Nie wolno nam zapominać o duchowej jedności i pełnej ciągłości wiary, którą otrzymaliśmy w Kościele Matce, ale jednocześnie nie mamy żadnych powodów, by realizując swoje święte powołanie jako duchowieństwo i wierni, byśmy czuli się “dziećmi gorszego Boga”.

Nie ma powodu do kompleksów utraconego raju, za jaki niekiedy niektórzy z duchownych uważali przez lata wspólnotę rzymską.

Nie ma powodu do kompleksu z powodu tak częstego niesprawiedliwego odrzucenia przez współbraci żyjących na co dzień we wspólnocie rzymskiej.

Nie ma też powodów, byśmy żyjąc dla Chrystusa w naszych wspólnotach duchowieństwa i wiernych zgromadzonych w Katolickim Kościele Narodowym, na co dzień poszukiwali potwierdzenia naszej tożsamości, poprzez ciągłe próby proszenia o zgodę, by pozwolono nam pomodlić się w świątyniach wspólnoty rzymskiej. Nie zapominajmy, że Pan posłał nas byśmy głosili Ewangelię tu i teraz, często na manowcach ludzkiego bytu, ale nas nie odrzucił i nie opuścił. Swym błogosławieństwem nas wspiera i wspierać będzie, jeżeli nigdy nie cofniemy swej ręki z tego Bożego pługa orzącego Niwę Pańską, tak często przypominającą ugór pozostawiony przez wspólnotę rzymską.

Nie ma też powodów by kogokolwiek, kto deklaruje swoją przynależność do wspólnoty rzymskiej lub innej wspólnoty katolickiej w Kościele Powszechnym zachęcać do przejścia do Rodziny Katolickiego Kościoła Narodowego.

Siostry i Bracia, wszyscyśmy Chrystusowi i Ci od Kefasa i ci od Apollosa i ci od Pawła, do których zaliczamy się również i my, żyjąc w pokorze i wierze, na co dzień w Katolickim Kościele Narodowym.

Niech więc ten święty rok łaski – Rok Jubileuszowy 2025 stanie się okazją do tego by poczuć w swych kapłańskich sercach, ale i sercach wiernych swoją tożsamość katolicką, która z woli Pana stała się tożsamością powiązaną w nadziei na wieczne zbawienie z Katolickim Kościołem Narodowym.

Mamy pełne prawo by święty Rok Jubileuszowy, rok łaski był również naszym przeżyciem, które będziemy przeżywać najgłębiej i najpiękniej jak potrafimy, zdążając wspólnie z innymi, jako Pielgrzymi nadziei do Chrystusa i to ukrzyżowanego i zmartwychwstałego.

PIELGRZYMI NADZIEI

Myślą przewodnią rozpoczynającego się czasu łaski Roku Jubileuszowego jest przypomnienie, że wszyscy jesteśmy tutaj na ziemi pielgrzymami, pielgrzymami nadziei, a nadzieja zawieść nas nie może, ponieważ miłość Boża została rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, którego przyjęliśmy w świętych sakramentach Kościoła.

 Wyrażając wielką wdzięczność Piotrowi naszych czasów, za uwydatnienie istoty naszego powołania, pragniemy w tym roku łaski budzić również w naszej wspólnocie Kościoła, w sercach wiernych nadzieję, że i my, i wszyscy podążający za Chrystusem mamy prawo do ufnej nadziei, że kiedyś spotkamy się w niebie. Niebie, które już nie będzie nosić znamion ludzkich podziałów, niebie, które jest Królestwem Boga w Trójcy Jedynego.

NADZIEJA ZAWIEŚĆ NIE MOŻE – POGŁEBIANIE POBOŻNOŚCI

Siostry i Bracia

Świadomość bycia pielgrzymem tutaj na ziemi coraz mocniej zaciera się w obliczu współczesnego świata, który pragnie odciągać naszą uwagę od tego co boskie, kierując nasze myśli i działania ku temu co ulotne i ziemskie.

W duchu wielkiej pokory podejmiemy w tym roku liczne dzieła których celem będzie większe rozbudzenie świadomości bycia dzieckiem Bożym, idącym z ufnością z Chrystusem ku wiecznemu szczęściu.

Ważnym elementem gruntowania tej duchowej świadomości będzie powrót do dobrze przeżywanej pobożności chrześcijańskiej i katolickiej.

Koronka do Dzieciątka Jezus

Przygotowaniem do głębszego wejścia w duchową atmosferę rozpoczynającego się Roku Jubileuszowego niechaj będzie cotygodniowa Koronka do Dzieciątka Jezus, którą pragniemy zainaugurować w poniedziałek 16 grudnia 2024 roku. Tekst modlitwy oraz sposób szerzenia nabożeństwa pogłębiającego nasz związek z Chrystusem zostanie przekazany wraz ze specjalnym dekretem. Modlitwą ogarniemy cały Kościół modląc się każdego tygodnia, w każdy poniedziałek przez cały rok, na zakończenie sprawowanej ostatniej Mszy świętej w każdej wspólnocie parafialnej.

Umacniaj swoich braci w nadziei i wierze darowując im Bożą miłość

W takim duchu pragniemy przeżywać cały Święty Rok Jubileuszowy 2025, który zainaugurujemy 29 grudnia 2024 uroczystą celebracją Eucharystii w kaplicy katedralnej Pierwszego Biskupa Kościoła.

Rok Jubileuszowy pragniemy przeżyć jako czas niezwykły, być może dla wielu z nas ostatni w naszym życiu, dlatego z wielkim zaangażowaniem podejmujmy wszelkie działania by się jak najlepiej przygotować do tego czasu łaski. Kolejnym krokiem pomagającym nam świadomie i duchowo przeżyć Rok Jubileuszowy niechaj będą Dni Skupienia przeżywane przed parafialnymi uroczystościami inauguracji Roku Jubileuszowego.

Przeżyjemy je 04 i 05 stycznia 2025 roku, by następnie w uroczystość Objawienia Pańskiego przeżyć w naszych wspólnotach radosne wejście w święty rok łaski – Rok Jubileuszowy.

Kolejne miesiące, rozpoczynając od kwietnia aż do listopada 2024 r. będą miesiącami szczególnej modlitwy utrwalającej w nas wiarę, nadzieję i miłość. Miesiącami pielgrzymowania w Kościele.

Ten trud pielgrzymowania, z nadzieją na umacnianie swoich Sióstr i Braci w nadziei i wierze, dzieląc się miłością Pana, podejmie Pierwszy Biskup Kościoła, nawiedzając kolejne miejsca, wspólnoty w Kościele. Główną duchową kanwą pielgrzymowania jubileuszowego będzie medytacja nad sakramentami świętymi, jako szczególnymi znakami i darami danymi przez Boga Kościołowi i świętemu Ludowi Bożemu. Pielgrzymowanie rozpoczniemy w następującym harmonogramie i duchowy programie

1. W kwietniu, duchowieństwo oraz osoby życia konsekrowanego – osoby zakonne, zbiorą się w kaplicy katedralnej na wspólnej modlitwie, przeżywając misterium sakramentu kapłaństwa. Uroczystości te poprzedzone będą konferencjami dla duchowieństwa by podczas uroczystej Mszy świętej Krzyżma w sposób jak najgłębszy przeżyć odnowienie przyrzeczeń złożonych Chrystusowi.
2. W maju, przeżyjemy duchową drogę wraz z Maryją prowadzącą przez Mazowsze i Warszawę, przeżywając misterium Chrztu świętego. Podczas tej uroczystości odnowimy przyrzeczenia Chrztu Świętego.
3. Czerwiec, kiedy przeżywać będziemy uroczystość Zesłania Ducha Świętego, wraz z Zachodnim Pomorzem i Szczecinem będziemy się starali lepiej przybliżyć Pielgrzymom Nadziei, znaczenie darów Ducha Świętego pozostawionych w sakramencie bierzmowania. W tym miesiącu zechcemy głębiej rozważyć prawdy zawarte w encyklice „Umiłował nas” – o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, przeżywając nabożeństwa czerwcowe.
4. Lipiec, szczególnie poświęcony Najświętszej Krwi naszego Pana niechaj będzie czasem naszych duchowych rozważań wraz z Podlasiem- Białystok i Ziemią Świętokrzyską – Ostrowiec Świętokrzyski, nad głębią bijącą z tajemnicy Eucharystii.
5. Sierpień, niech będzie czasem wielkiego pielgrzymowania do Domu naszej Matki, Matki Dobrego Początku we Florencji. Tak wielu z nas, Pielgrzymów nadziei, nie znajduje motywacji ani czasu by choć jeden raz w roku znaleźć się w tym niezwykłym i świętym miejscu. W naszej tożsamości katolickiej, dla najlepszego przeżycia Roku Jubileuszowego, nie musimy poszukiwać potrzeby przypieczętowania tego świętego czasu łaski koniecznością nawiedzenia sanktuariów czy grobów świętych Apostołów w Rzymie. Wystarczy, że z wielką pobożnością przybędziemy w sierpniu do Domu naszej Matki we Florencji. Niech sierpień stanie się czasem medytacji nad ważnością sakramentu małżeństwa i niezwykłą potrzebą dostrzeżenia roli rodzin w budowaniu Chrystusowego Kościoła. Podczas uroczystości we Florencji, w wieczór poprzedzający uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przeżyjmy uroczyste odnowienie przyrzeczeń małżeńskich, dla wszystkich małżonków którzy przybędą z pielgrzymką do Maryi.
6. Wrzesień, to czas biskupiego pielgrzymowania do Medjugorie oraz innych miejsc świętych w Kościele. Niech to będzie również czas i miesiąc wielkiej manifestacji jedności z całym Chrystusowym Kościołem. W tym miesiącu starajmy się przejść przez Piotra naszych czasów, by w tym duchowym geście osobiście odpowiedzieć Chrystusowi słowami Piotra : „Panie Ty wiesz, że Cię kocham”.
7. W październiku, zechcemy polecić Opatrzności Bożej, poprzez wstawiennictwo Matki Bożej Różańcowej, wszystkich chorych i cierpiących. Pierwsza niedziela października podczas której będziemy się modlili na Śląsku – w Rybniku, niech się stanie dniem szczególnej modlitwy w naszych wspólnotach za wszystkich chorych i cierpiących. Będziemy się modlić w intencji Śląskiej Misji Medycznej, która podejmuje szereg działań na rzecz ludzi chorych. Podczas tej uroczystości przeżyjemy sakrament chorych. Niechaj osoby starsze i chore przeżyją czas wielkiej łaski przyjmując sakrament z rąk swojego biskupa i swoich kapłanów.
8. Zakończymy nasze symboliczne Pielgrzymowanie jak Pielgrzymi nadziei idący ku wieczności, listopadowymi dniami skupienia i medytacji nad tajemnicą miłosierdzia Bożego objawiającego się w sakramencie pokuty. A wspólnotowe przeżywanie roku Jubileuszowego zakończymy uroczystą Mszą świętą w kaplicy katedralnej, sprawowaną pod przewodnictwem Pierwszego Biskupa Kościoła z udziałem całego Prezbiterium i przedstawicieli wszystkich Parafii i Misji Kościoła na zakończenie roku liturgicznego w niedzielę Chrystusa Króla Wszechświata.

 ŚWIADKOWIE PIELGRZYMÓW NADZIEI

Człowiek we współczesnym świecie, a nade wszystko w dzisiejszych czasach Kościoła, poszukuje w biskupach i prezbiterach prawdziwego świadka nadziei, świadka Ewangelii, świadka Jezusa Chrystusa. Nie poszukuje aktora, polityka, menadżera czy psychologa, ale pasterza, który zaprowadzi go do bram wiecznego zbawienia.

Dlatego tak ważnym jest byśmy będąc tu i teraz, nigdy nie zapominali o swojej tożsamości. Byśmy nie udawali kogoś kim nie jesteśmy, byśmy w końcu nie żyli z Chrystusa, ale w wielkiej pokorze żyli dla Chrystusa i tych do których On nas dzisiaj posyła.

Pamiętajmy jednak również o tej ważnej prawdzie, że świadek dla dzisiejszego Pielgrzyma Nadziei, to nie tylko pasterz będący biskupem, prezbiterem czy diakonem, ale to również siostra i brat w wierze, którzy dzięki swojej wierze stają się prawdziwie apostołami wobec ludzi tak bardzo zagubionych we współczesnym świecie.

Nie wolno nam o tym zapomnieć nawet na jedną chwilę w rozpoczynającym się roku, ale i całym dalszym naszym życiu.

PODSUMOWANIE

Zachęcam was, drodzy Synowie i Córki w Chrystusie, do tego, abyście w tym święty czasie roku łaski – Roku Jubileuszowym, pozostali mocni w katolickiej wierze. Wszyscy zostaliśmy stworzeni, aby szukać Drogi, Prawdy i Życia, a w tej nowoczesnej epoce zamieszania prawdziwa droga jest oświetlona jedynie światłem Jezusa Chrystusa, który jest jedyną i pewną nadzieją.

Szczególnie w tym świętym roku łaski – Roku Jubileuszowym, bądźcie pewni, że Chrystus nie opuści swojej Oblubienicy, nie opuści Kościoła. Bądźcie pewni, że żadne siły zła Go nie zwyciężą i bądźcie pewni, że trwając w pokornej wierze przy Chrystusie i Ewangelii osiągniemy wieniec chwały i wraz z Apostołem Narodów, będziemy mogli wspólnie powiedzieć: W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem.  Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego”. Bądźmy świadkami, świadkami Pielgrzymów Nadziei w dzisiejszym świecie.

Ad maiorem Dei gloriam 2025

Biskup Adam Rosiek

Pierwszy Biskup Kościoła

Uroczystość

Chrystusa Króla Wszechświata 2024