„W krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie, w krzyżu miłości nauka.”
Umiłowani w Chrystusie Panu Drodzy Bracia i Siostry
W pierwszych chwilach Wielkiego Postu, stajemy na skraju naszej duchowej pustyni, by wraz Chrystusem wyruszyć w czterdziestodniowy czas medytacji, której celem jest przybliżenie nas do Boga.
Rozpoczynamy Wielki Post . Przychodzi nam przeżywać go w trudnej scenerii przepełnionej krzyżem i cierpieniem, z powodu ciągle toczącej się za naszymi granicami wojny oraz dramatu trzęsienia ziemi w Turcji i Syrii. Nie rozumiemy planów Bożych, ale też nie chcemy dostrzec negatywnych konsekwencji naszego ludzkiego działania, konsekwencji grzechu.
Najmilsi
Podobnie jak w minionych latach, pragniemy już na progu Wielkiego Postu, zgłębić sens przeżywania czterdziestodniowego okresu przepełnionego zadumą, medytacją i ascezą. Pamiętamy, że Wielki Post nie jest czasem radosnego oczekiwania, ale czasem pokutnym, okazją do poprawy i nawrócenia.
Na progu Wielkiego Postu stajemy więc przed wyborem. Z jednej strony czeka na nas Jezus, który wraz z nami pragnie udać się na pustynię, by w ciszy i odosobnieniu przeżyć chwile wielkiego zbliżenia i spotkania z Bogiem. Z drugiej strony stoi świat, tak bardzo opanowany przez złego ducha, który swymi zachętami jakby chciał do nas dzisiaj wołać: nie idź za Chrystusem, pójdź do nas, dołącz do wielkiego grona tych, którzy pragną w radości i bez zobowiązań przeżywać każdy dzień swojego życia.
Co więc mamy wybrać? Czy konsekwencją mojego wyboru, ma być przyodzianie się w duchowe szaty pokutne i podążenie w duchu ascezy za Chrystusem, czy też pozostanie tu i teraz na swoim miejscu i życie na własny rachunek duchowy, nie licząc się z Bogiem i Jego przykazaniami?
Siostry i Bracia
Tak wielu młodych ludzi pyta dzisiaj: po co współczesnemu człowiekowi potrzebny jest Kościół, który, w przekonaniu pytających, tak bardzo oddalił się od zasad ustanowionych przez Jezusa, przyjmując bardziej model korporacyjny niż wspólnotowy? Po co Wielki Post i cała sfera religijnych obrzędów, kiedy one w żaden sposób nie wpływają i nie przekładają się na zmianę ludzkiego postępowania i myślenia? Czy każde cierpienie i krzyż są Bożym dopustem i Jego wolą? Gdzie jest Bóg, skoro dopuszcza tak wielkie dramaty i kataklizmy, w których giną dziesiątki tysięcy niewinnych ludzkich istnień?
Droga Siostro i Bracie
Może i Ty, żyjący na co dzień w bliskości Kościoła i Boga, nie do końca umiesz odnaleźć się w zrozumieniu i przeżywaniu własnej wiary a w tym również Wielkiego Postu. Może i Ty nie dostrzegasz sensu wyrzeczenia, ascezy, której symbolem są postanowienia, które podejmujemy pragnąc lepiej przeżyć czas Wielkiego Postu? Może i w Twoim sercu rodzą się podobne wątpliwości.
Brak zrozumienia fundamentalnych zasad, dotykających sensu Wielkiego Postu rodzi w nas kolejne pytania, o sens wielkopostnych ćwiczeń duchowych? Rekolekcji wielkopostnych, spowiedzi wielkopostnej oraz uczestnictwa w nabożeństwach pasyjnych – drogi krzyżowej i gorzkich żali. W konsekwencji zaczynamy pytać o sens życia religijnego. Po co nam wiara w Boga, dlaczego mamy podążać za Chrystusem, dlaczego mamy przestrzegać zasad i przykazań, do których zobowiązuje nas Kościół Chrystusowy? I w końcu pytania, na które tak trudno znaleźć nam odpowiedź: dlaczego mamy wierzyć, że cierpiąc i znosząc różnorakie doświadczenia, przybliżymy się do czegoś co czekać ma nas w przyszłym życiu, o ile ono będzie?
Siostry i Bracia
Wielki Post jest najlepszą okazją by wsłuchać się w głos własnego sumienia, w którym możemy usłyszeć głos samego Boga. To On odpowie nam na te jakże ważne nurtujące nas pytania. By tak się jednak stało, musimy dać sobie szansę, musimy podjąć pewien duchowy wysiłek, wyciszyć się, wziąć do ręki Różaniec i poprosić o Bożą pomoc. Nie zapominajmy, że Wielki Post to wielki czas łaski, czas wielkiej refleksji nad naszym życiem, okazja by dokonać ważnej życiowej korekty i powrócić na drogę wiodącą do Chrystusa w Jego świętym Kościele.
Niech więc nasze spotkania wielkopostne z okazji nauk rekolekcyjnych, nabożeństw pasyjnych nie będą już tylko elementem religijnej tradycji i swoistego wielkopostnego folkloru, jak chciałoby to postrzegać tak wielu krytyków chrześcijaństwa i katolicyzmu, ale niech staną się prawdziwą manifestacją odnowy ducha. Zechciejmy tak przeżywać nabożeństwa Drogi Krzyżowej, Gorzki Żali oraz chwile medytacji rekolekcyjnych.
Pozwólmy by Duch święty Odnowiciel, wprowadził nas idących poprzez ascetyczną pustynię wielkopostną, na drogę życia w prawdzie, miłości oraz wzajemnego szacunku. Niech nam pomoże uwolnić się od naszych skłonności i tak ciężkich uwikłań, które niszczą nas i nasze życie.
Najmilsi
W przeżywanie Wielkiego Postu wpisuje się w tym roku również medytacja synodalna, której celem jest uczenie się słuchania Boga oraz podejmowanie tego wszystkiego co sprawi, że Kościół będzie coraz bardziej wzrastał w nas samych, na chwałę Boga i dla naszego pożytku.
Myślą przewodnią tegorocznego Wielkiego Postu niechaj pozostanie wezwanie Pana byśmy trwali w Jego miłości. Starajmy się zgłębić i zrozumieć prawdę wskazującą na krzyż jako na źródło, z którego wypłynęło nasze zbawienie. Nie lękajmy się własnych doświadczeń, które towarzyszą naszemu życiu. W nich nigdy nie pozostaniemy osamotnieni. Cierpiąc, zawsze cierpimy z Chrystusem, który wraz z nami niesie ciężary naszych życiowych obciążeń.
Wybierzmy więc świadome przeżywanie Wielkiego Postu wraz Jezusem, który podąża dla nas na pustynię, by pościć wraz z nami. Zechciejmy zrozumieć Jego słowa „chcę raczej miłosierdzia niż ofiary” (Mt12,8).
Niech czas Wielkiego Postu pomoże nam uczyć się lepszego wsłuchiwania w głos Boga. Dajmy szansę Chrystusowi by w ciszy twego sumienia odpowiedział na te najtrudniejsze pytania o sens wiary, o sens cierpienia, sens ofiary krzyżowej Jezusa. Niech więc tegoroczny Wielki Post stanie się nową okazją do spotkania Boga w naszym życiu.
Niech słowa wzywające nas do nawrócenia nie tylko wybrzmią w naszych uszach, ale staną się prawdziwym wstrząsem, dzięki któremu powrócimy na drogę życia z Bogiem.
Nie lękajmy się podejmowania wysiłku wspólnej wędrówki z Chrystusem przez wielkopostną pustynię ascezy. W krzyżu zbawienie!
Na głębię przeżyć wielkopostnych niech swego błogosławieństwa udzieli nam Bóg w Trójcy Jedyny +Ojciec i +Syn i +Duch Święty.
Biskup Adam Rosiek
Pierwszy Biskup Kościoła
Środa Popielcowa 22 lutego 2023 A.D.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis