Rok Trzeciego Synodu Kościoła
Program duszpasterski – synodalny
Katolickiego Kościoła Narodowego w Polsce
na rok liturgiczny 2022/2023
- I. „Trwajcie w miłości mojej. Rola Kościoła w czasach kryzysu”.
Z wielką pokorą i nadzieją rozpoczynamy nowy, kolejny rok pracy na Niwie Pańskiej. Każdego dnia idąc za Chrystusem mamy w pamięci Jego słowo, byśmy idąc przez świat „zbierali to co poginęło”.
Rok 2023 to czas przeżywania Trzeciego Synodu Kościoła, połączonego z zakończeniem pierwszej dekady działalności Katolickiego Kościoła Narodowego na naszej Ojczystej ziemi.
Czas Synodu przyjdzie nam rozpocząć i przeżywać w chwili, kiedy świat zmaga się z wojną, nasza Ojczyzna wchodzi w czas wielkiego i ciężkiego kryzysu dotykającego wielu płaszczyzn ludzkiej egzystencji. Wchodzimy w ciężki czas w którym mieszają się ze sobą kryzysy na wielu płaszczyznach, społecznej, ekonomicznej, gospodarczej. Trudności egzystencji dnia codziennego mają swoje odzwierciedlenie w sferze duchowej. Zmagamy się z falami apostazji, z kryzysem rodziny, wspólnoty, z kryzysem autorytetu pasterzy, z kryzysem powołań. To wszystko w konsekwencji prowadzi człowieka do bardzo poważnego kryzysu, kryzysu wiary. Współczesny człowiek coraz częściej pyta: po co mi kościół, po co mi wiara w Boga. Nie znajdując odpowiedzi, nie uzyskując właściwej pomocy ze strony pasterzy porzuca wiarę w Boga odwraca się od Kościoła i idzie własną drogą prowadzącą go w nieuchronny niebyt duchowy.
Te oto najważniejsze problemy dzisiejszego człowieka muszą stać się głównym zadaniem Kościoła we współczesnych czasach. Nie wystarczy już życie wspomnieniem pięknych chwil, odnoszeniem się do wspomnień z życia świętych autorytetów, którzy już odeszli do Domu Ojca.
Kościół czasów w które wchodzimy potrzebuje rzetelnego świadectwa, opartego na jedynym programie duszpasterskim, którym niezmiennie dla nas pozostaje Święta Ewangelia i nauczanie Apostolskie. Zachwianie autorytetów pasterza, niszczonych przez szereg błędów popełnianych przez kolejne dziesięciolecia sprawiło, że niewielu z duchowieństwa i wiernych z własnej woli i chęci zmiany życia wsłuchuje się w głos biskupów i nasze nauczanie.
Nie jest żadnym usprawiedliwieniem dla nas stwierdzenie: „ale to nas nie dotyczy; to są ich błędy”. Wszyscy budujemy jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wszyscy jesteśmy Jego częścią o ile zostaliśmy ochrzczeni w imię Trójcy Przenajświętszej i sprawujemy święte sakramenty. W imię tej wspólnoty Chrystusowej jesteśmy zobowiązani by spojrzeć na Kościół jako na własny dom rodzinny. Z czułością i miłością ale i z troską, by zrobić wszystko co w naszej mocy i co wynika z naszego zobowiązania, by się rozwijał i wzrastał w siłę. Wszyscy jesteśmy zobowiązani by postawić zaporę fali apostazji, nie poprzez działania dekretowe, nie poprzez zarządzenia, ale poprzez łagodność i miłość, do której wzywa nas Chrystus. Wsłuchani w głos Pana pragniemy w nowym roku realizować Jego zachętę by trwać w Jego miłości. Pomogą nam w tym Pismo Święte, Eucharystia oraz wstawiennictwo Matki Najświętszej
- II. Pismo Święte – Słowo Boże
„Kto ma uszy do słuchania niechaj słucha” – słyszymy polecenie Pana Jezusa. Mamy poważny problem z realizacją tego polecenia. Będąc na niedzielnej Eucharystii słuchamy Słowa Bożego, ale ilu z nas wychodząc z Mszy Świętej zupełnie zapomina o czym mówił do nas Pan Bóg? Ilu z nas czyta Pismo Święte w swoim domu, ilu medytuje nad słowami usłyszanego pouczenia Boga? Z zawstydzeniem musimy przyznać, że mimo posiadania niezwykle szerokiej gamy możliwości dotarcia do Pisma Świętego, większość z nas nie korzysta, nie czyta i nie słucha Słowa Bożego poza liturgią. Jak mamy uwierzyć w Boga, którego nie słuchamy? Jak mamy pokochać Boga, którego nie chcemy poznać?
Czas Synodalny będzie również okazją by pojąć czym jest Synod w Kościele i jaka jest Jego rola. Synod w Kościele to nie to samo co walne zebranie w korporacjach, stowarzyszeniach czy spółkach. Celem Synodu w Kościele nie jest wypowiadanie swoich opinii, by na ich podstawie zmieniać Kościół, ale nauczenie się pokornego wsłuchiwania się w głos Ducha Świętego, który ustami Pasterzy i Ludu Bożego będzie do nas przemawiał. Bóg i tylko Bóg jest władny zmieniać Kościół.
Brak zrozumienia tej prawdy, doprowadza w Kościele do kryzysów i napięć wywoływanych przez ludzi, którzy chcieliby widzieć Kościół zbudowany na ich obraz i podobieństwo a nie według prawideł i woli Boga.
Synodalność nie jest więc zachętą do wypowiedzenia posłuszeństwa Pasterzom, czy wprowadzenia zasady „róbta co chceta” ale jest nauką słuchania głosu samego Boga. By tak się jednak stało musimy się do tego przygotować. Tym przygotowaniem niech będą wieczory biblijne – połączone z konferencjami biblijnymi podczas których będziemy starali się zakochać w Bogu przemawiającym do nas z kart Pisma Świętego.
Niech więc w każdej wspólnocie i parafiach w czasie synodalnym nie będzie tygodnia bez wieczoru biblijnego, bez konferencji przybliżającej Ludowi Bożemu zrozumienie sensu wysłuchanego Słowa Bożego. W czasie synodalnym niechaj podczas każdej Eucharystii będzie również czas na krótki komentarz, krótką ciekawą homilię przybliżającą sens i znaczenie wysłuchanego Słowa Pana.
Tylko w ten sposób nauczymy się prosić Boga, by do nas przemówił oraz posiądziemy duchową cenną umiejętność, czytania znaków i słów, które Duch Święty przekazuje nam posługując się drugim człowiekiem. Vox populi, vox Dei – Głos ludu ,głosem Boga. To nie jest religijny slogan, ale głębia teologicznej prawdy wynikająca ze zrozumienia komunikacji Boga z rodzajem ludzkim.
Niech więc rok Trzeciego Synodu stanie się również czasem poprawy naszych relacji z Bogiem, poprzez aktywne włączenie się w codzienną lekturę Pisma Świętego. Niech nasze kanały Telewizyjne w swoich programach ramowych wprowadzą cykl programów biblijnych zachęcających do czytania i medytacji Pisma Świętego.
III. Eucharystia umocnieniem naszego posłannictwa na peryferie Chrystusowego Kościoła.
Jak wierzymy i ufamy, Duch Święty prowadząc Katolicki Kościół Narodowy, jak i cały Kościół Chrystusowy którego część stanowimy, podejmuje działania szczególnie poprzez posługę ustanowionych w Kościele Pasterzy. To oni w imieniu Chrystusa nie tylko zarządzają Kościołem, ale biorąc przykład z Mistrza winni być przepełnieni miłosierdziem, łagodnością, prostotą , pokorą i miłością, okazywanymi wobec tych, dla których podejmują służbę w Kościele Chrystusowym. Szczególną troską powinni otoczyć wszystkich, którzy znaleźli się z dala od Chrystusa, na peryferiach Kościoła, troszcząc się o nich by w ciemności dolin życia nie zagubili swojej szansy na wieczne szczęście w Chrystusie
Jako powołani przez Chrystusa pasterze i duszpasterze w kolejnym roku posługiwania troszczmy się więc o tych, którzy odsuwając się od Boga znaleźli się na dalekich peryferiach Chrystusowego Kościoła, coraz mniej odczuwając potrzebę pełnego zjednoczenia się z Nim podczas przeżywanej Eucharystii.
Naszym głównym zadaniem niech pozostanie nieustanna dbałość, by nikt nie zaginął w odmętach świata z powierzonej nam „Bożej trzódki”.
Musimy być nieustannie gotowi by „pozostawiać dziewięćdziesiąt dziewięć owiec” i nie bacząc na niebezpieczeństwa, wyruszać w poszukiwaniu tej która się zagubiła. A kiedy ją odnajdziemy, mamy obowiązek ją opatrzyć i zabezpieczyć przed grożącymi jej niebezpieczeństwami. Najskuteczniejszym lekarstwem na ogrom duchowego zranienia, które rozlewa się i niszczy ludzkie dusze jest Komunia Święta.
Komunia Święta przyjmowana z wiarą i należytą pobożnością potrafi odmienić życie grzesznika, czyniąc z niego osobę bliską świętości.
Musimy nieustannie uświadamiać to samym sobie i wiernym, że człowiek przyjmując w Komunii Świętej samego Syna Bożego, staje się żywym tabernakulum, żywą monstrancją, w której Bóg jest wynoszony z naszych kaplic i świątyń na ulice naszych miast i wsi, do naszych rodzin, środowisk pracy i życia.
Ważnym więc elementem naszej pracy duszpasterskiej w roku synodalnym, pomagającym również w zrozumieniu Bożej pedagogiki jaką Pan stosuje w Kościele, jest uświadamianie wiernym i szukającym Boga, czym jest święta Eucharystia, czym jest Komunia Święta. Zachęcajmy więc wszystkich wierzących, a szczególnie tych pokaleczonych, doświadczonych przez grzech, niewierności i życiowe „poplątania”, by żałując za grzechy i słabości w sakramencie pokuty, nie lękali się potem przyjmować Boga do swych serc w Komunii Świętej. Uczmy ludzi jak wielką wartością jest życie w stanie łaski uświęcającej. Akcentujmy niezwykłe dary, jakich mogą stać się uczestnikami ci, których trudności duchowej i życiowe oddaliły ich od życia sakramentalnego w Kościele.
Probierzem dzieła misyjnego, naszego oddania Bogu, naszej ewangelizacyjnej skuteczności a zarazem prawdziwości życia Kościoła są święte sakramenty, poprzez które Bóg rozdziela swe dary w posłudze Kościoła. Nie wolno nam o tym nigdy zapominać.
Czas Synodu niech więc będzie również okazją do tego, by ze zdwojoną mocą przypominać i zachęcać wiernych by o tym pamiętali. Nie wyjdziemy z zapaści postcovidowej jako Kościół Chrystusowy, jeżeli na nowo nie postawimy na właściwym miejscu wartości świętej Eucharystii.
Zróbmy wszystko by Lud Boży z utęsknieniem wyczekiwał kolejnego spotkania eucharystycznego.
Niech Msza święta nie będzie obowiązkiem, ale przywilejem i wielką oczekiwaną przyjemnością. Postawmy więc właściwie akcent wskazując na wartości duchowe pełnego uczestnictwa w Eucharystii a dopiero w kolejnym planie zwracając uwagę na aspekty wynikające z litery przykazania kościelnego. Miłości nie da się nauczyć nakazem, lecz świadectwem i przykładem. Ten przykład będzie wypływał z pobożnego i regularnego sprawowania Eucharystii świętej. Bez regularnej Eucharystii sprawowanej z wielką pobożnością i wiarą Kościół będzie obumierał, nie będzie działał tak jak powinien. Bez Eucharystii oddalamy się od naszej misji, do której zostaliśmy powołani i umocnieni przez Ducha Świętego. Obumiera ewangelizacja, gaśnie pobożność i życie religijne.
Dlatego, pamiętając o niezwykłym ciężarze gatunkowym otrzymanych darów, ale również powierzonych nam przez Pana obowiązków starajmy się w roku synodalnym:
- naszą pracę duszpasterską koncentrować na przepowiadaniu ewangelii tym, którzy oczekują prawdy Bożej, przypominając im nieustannie, że szczytem przyjęcia Boga do ludzkiego serca powinno być zjednoczenie z Nim w świętych znakach sakramentalnych z których największą tajemnicę naszej wiary stanowi Eucharystia.
- Zachęcajmy ludzi młodych, tak często żyjących z dala od Chrystusa i Jego Kościoła by nie odmawiali swym dzieciom Bożych darów, które mogą otrzymać poprzez inicjację w sakramencie Chrztu świętego i świętej Komunii z Bogiem w Eucharystii.
- Ciągle zachęcajmy tych, którzy będąc dojrzałymi wiekiem a jeszcze nie przyjęli sakramentu bierzmowania, by zechcieli otworzyć swe serca na dary Ducha Świętego, które otrzymać w sakramencie bierzmowania. Nie zapominajmy jednak o konieczności właściwego przygotowania ich by nie traktowali tego sakramentu w sposób instrumentalny.
- Niech rozwija się i kwitnie święty kult Eucharystii w naszych wspólnotach Parafii przez cały rok. Rozwijajmy pobożność Eucharystyczną poprzez częste odprawianie Mszy świętej, organizowanie adoracji Najświętszego Sakramentu i czuwania wraz z Panem.
- Zachęcam do rozwijania kultu maryjnego w naszych wspólnotach parafialnych. Maryja Matka ukoronowana Matka Dobrego Początku zawsze wskazuje na swego Syna. Jako pokorna służebnica Pańska uczy nas i zawsze pomaga docierać do Jezusa. Starajmy się zawsze kończąc Eucharystię dołączać w naszej pobożności przed błogosławieństwem jeden dziesiątek Różańca Świętego.
- IV. Czas Synodu czasem wielkiej łaski
Nowy rok, w który w imię Boże wkraczamy, następuje po wielkich przeżyciach duchowych, które stały się naszym udziałem. Mając je w swojej pamięci, odnotowując w historii Kościoła nie możemy jednak pozostać „na laurach” tych przeżyć, ale musimy z otwartym sercem kroczyć ku Chrystusowi. Dlatego podejmujemy wezwanie Pana byśmy trwali w Jego miłości. W takim duchu pragniemy przeżyć miesiące Trzeciego Synodu Kościoła, którego głównym celem jest wsłuchanie się w głos Ducha Świętego, który od wieków kieruje losami Kościoła Chrystusowego.
Czas Synodalny jest czasem wielkiej łaski Bożej, którą Bóg pragnie nas umocnić byśmy z radością, ale i odwagą nieśli Ewangelie dzisiejszemu światu.
Czas Synodalny to również okazja by z wielką pokorą modląc się, starać się odpowiedzieć na fundamentalne pytanie co ja mogę uczynić dla Kościoła żyjąc i działając w dzisiejszych czasach przepełnionych splotem różnorakich kryzysów. Ufamy i wierzymy, że w tym czasie łaski Bóg pozwoli nam dostrzec Jego wolę i wskaże dalsze kierunki naszego pielgrzymowania we wspólnocie rozwijającego się Katolickiego Kościoła Narodowego w Polsce jak i w jego Misjach zagranicznych. Szczegółowy program przeżywania sesji trzeciego Synodu zostanie przekazany wszystkich wspólnotom parafialnym i wszystkim jednostkom organizacyjnym Kościoła w Polsce i poza jej granicami.
- V. Ważne Memento duszpasterskie na 2023 rok – autentyzm świadectwa Ewangelii
Nie zatrzymamy fali apostazji w młodym pokoleniu żadnymi metodami i za żadną cenę, jeżeli nade wszystko sami nie staniemy się autentycznymi świadkami Ewangelii.
Człowiek czasów kryzysy jeszcze bardziej potrzebuje Boga. W tym poszukiwaniu potrzebuje prawdziwych pasterzy – duszpasterzy. Przewodników – Bożych ludzi pełnych pokory, którzy zapalą w nim miłość do Boga.
Czas Synodu nie jest okazją do szukania własnych sposobów nowej ewangelizacji. Wystarczy byśmy po jego przeżyciu umieli z wielką pokorą i czystym sercem wsłuchiwać się w glos Pana. Byśmy odkryli piękno i moc Słowa Bożego zawartą w Piśmie Świętym. To tutaj znajdziemy receptę na wszelkie problemy dzisiejszego świata, Kościoła i człowieka. Tam też znajdujemy wskazówkę jak postępować by być dobrym pasterzem a nie wilkiem w stadzie Chrystusa.
Naśladujmy więc naszego Pana oraz to wszystko co przekazali nam Jego Apostołowie. Unikajmy wszystkiego co prowadzi do zła by i nas grzech nie opanował, byśmy nie stanęli w gronie tych, których świat postrzega dzisiaj nie jako pasterzy, ale jako funkcjonariuszy w Chrystusowym Kościele.
Dzisiejszy człowiek bardzo potrzebuje lekarstwa na wszelkie swoje słabości. Potrzebujemy go wszyscy, pasterze i Lud Boży. Niech ten czas Trzeciego Synodu, w który wchodzimy stanie się okazją do poprawy naszego życia i posługiwania w Kościele. Kościół Chrystusowy ciągle pozostaje najskuteczniejszym lekarstwem a zarazem drogą prowadzącą współczesnego człowieka do pełni szczęścia.
Niech ten rok łaski, rok synodalny stanie się okazją byśmy i my to zrozumieli i stali się w pełni beneficjentami dóbr Bożych.
W całym nowym, rozpoczynającym się roku liturgicznym 2022/2023 niechaj swym błogosławieństwem obdarowuje nas Bóg, za przyczyną Najświętszej Maryi Matki – ukoronowanej Matki Dobrego Początku i naszych świętych Patronów.
Biskup Adam Rosiek
Pierwszy Biskup Kościoła
Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata 20 listopada 2022 A.D.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis