Głoszenie Dobrej Nowiny nie jest zarezerwowane wyłącznie dla wybranych. Każdy uczeń Jezusa ma o Nim świadczyć, aby inni uwierzyli. Nie można znać Jezusa i o Nim nie mówić. Nie można być ochrzczonym i żyć tak, jakby to nie miało wpływu na nasze życie.Największą trudnością w głoszeniu naszej wiary jest nieumiejętność mówienia o sprawach wiary. Brakuje nam solidnego przygotowania, pogłębionej wiedzy o wierze, systematycznej edukacji, zrozumienia trudnego niekiedy słownictwa. Zdajemy sobie sprawę, że po dzisiejszej niedzieli i tym słowie nie wyruszą na ulice naszej Ojczyzny zastępy wysłanników Pana Jezusa. Może jednak pozostanie w nas zachęta do tego, aby bliżej zapoznać się z treściami wiary, sięgnąć po Pismo Święte.
Jak wielka była radość i satysfakcja, jaką odczuwali wysłannicy Jezusa: „Złe duchy nam się poddają, możemy stąpać po wężach i skorpionach i nic nam nie grozi”. „Cudowne” życie to nie takie, które jest wypełnione cudami i cudownościami, ale to życie dobre, życie piękne, które sprawia, że nasze imiona „zapisane są w niebie”. Również nie są najważniejsze sukcesy, ale trud, który podejmujemy dla królestwa Bożego.
Istotnym zadaniem wysłanników było uzdrawianie chorych, troska o nich i opieka nad nimi. Wszelkie nasze posługi dla osób chorych i potrzebujących, nawet te jednorazowe i krótkotrwałe, mogą być w oczach Boga i ludzi głoszeniem Bożego królestwa.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis