„Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, a żyjecie dla Boga w Chrystusie Jezusie” (Rz 6, 11).
Cała liturgia Wielkiej Soboty koncentruje się wokół faktu odrodzenia człowieka. Odrodzenia tego dokonał Jezus Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie. My zaś, którzy zostaliśmy zanurzeni tak jak mówi św. Paweł, w tej śmierci Chrystusa, wkroczyliśmy właśnie dzięki niemu w nowe życie.
Wielkość i znaczenie tego nowego życia prezentuje nam św. Łukasz, który w Ewangelii, wprowadzając nas już w nastrój zmartwychwstania i wielkanocnej radości. Jest ona i będzie naszym udziałem, jeśli uwierzymy słowom anioła wypowiedzianym przy pustym grobie do przestraszonych niewiast: Przypomnijcie sobie jak wam mówiłem będąc jeszcze w Galilei; Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie. Wzmianki o zmartwychwstaniu i radosnym ALLELUJA , które dziś rozbrzmiewają w liturgii są dla nas rękojmią i zapewnieniem Chrystusowego i naszego ostatecznego zwycięstwa. Chrystus żyje a więc i my żyć będziemy.
Wigilia Paschalna, nazywana „matka wszystkich wigilii”, składa się z czterech części – liturgii światła, chrzcielnej, eucharystycznej – i stanowi kulminację całego Triduum Paschalnego. Celebrujemy przejście (paschę) Chrystusa ze śmierci do zmartwychwstania i nasze, dokonujące się z Nim, w Nim i przez Niego przejście do nowego życia. Tej nocy przeżywamy i przyjmujemy na nowo prawdę, że Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha. Obchodźmy zatem „nasze święto w szczerej radości” (Antyf na Komunię).
Druga część Wigilii Paschalnej jest sprawowana w sposób uroczysty liturgia słowa. Słowo Boże przeprowadza nas przez całą historię zbawienia, by odsłonić niezwykły zbawczy plan Boga wobec człowieka i świata – od stworzenia aż do zmartwychwstania. Cokolwiek by się działo w naszej osobistej historii, po tej liturgii w sercu rezonować będą słowa Anioła siedzącego obok pustego grobu: „Nie bójcie się !”.
Liturgia chrzcielna, to trzecia część celebracji Wielkiej Soboty. Ma swoje źródło w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, kiedy to z reguły Wigilia Paschalna była dla katechumenów czasem przyjęcia daru chrztu i bierzmowania oraz pierwszego udziału w Eucharystii. Dla już ochrzczonych stanowi moment uroczystego odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych, czyli potwierdzenia wiary otrzymanej na chrzcie. Udział w tej liturgii może na nowo przebudzić naszą wiarę i otworzyć na pełnię życia.
W polskiej pobożności doniosłym elementem świętowania Paschy jest procesja rezurekcyjna, podczas której niesiona jest figura Zmartwychwstałego i krzyż ozdobiony purpurową stułą. Wychodzimy z kościoła, idąc w świat i ze Zmartwychwstałym obecnym w Najświętszym Sakramencie. Świadomość triumfu życia nad śmiercią nie pozwala nam zostawić tej wiadomości tylko dla siebie. Uroczyście ogłaszamy zmartwychwstanie Chrystusa i wzywamy ludzi i całe stworzenie do udziału w Jego zwycięstwie.
Apostoł Narodów, św. Paweł wzywa nas do konsekwencji w życiu. Mówi: Jeśli umarliście dla grzechów, to zacznijcie żyć dla Boga. Noście tego Boga w sercach waszych. Bądźcie świadomi waszej przynależności do Boga. Tę przynależność niech nam przypomina ta świeca, która towarzyszyła nam w tej uroczystej chwili – symbol Chrystusa, który jest światłością świata.
Ilekroć będziemy zbaczać drogi wiodącej do Chrystusa, tyle razy przypominajmy sobie Jego słowa: „Jam światłością świata, kto idzie za mną nie chodzi w ciemnościach, lecz będzie miał światło życia”. (J 8, 12). Tylko zjednoczenie ze „światłem życia” z Jezusem Chrystusem pozwoli nam w pełni zrozumieć sens liturgii Wielkiej Soboty, a jednocześnie sens i wielkość naszego chrześcijańskiego powołania, które tylko w Nim ma swoją genezę i pełne uzasadnienie.
Jezus, jak kiedyś pozostawał ze swoimi uczniami, dziś pozostaje z nami każdego dnia. Uwierzmy w to !
bp Andrzej Lipiński – KKN Warszawa
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis