Wszystko Tobie oddać pragnę homilia na Ofiarowanie Pańskie

Wszystko Tobie oddać pragnę i dla Ciebie tylko żyć! Chcę Cię Boże kochać wiernie, dzieckiem Twoim zawsze być.

Bracia i Siostry oświeceni światłością Chrystusa!!!

Dzisiejsze święto Ofiarowania Pańskiego, jest obchodzone 40 dni po narodzeniu Jezusa. Należy do jednych z najstarszych świąt chrześcijańskich, bo celebrowane jest przez Kościół od 4 wieku. Pobożność ludowa nadała mu nazwę Matki Bożej Gromnicznej. W tym dniu święcimy gromnice, które zaniesione do domów będą znakiem Bożej opieki. Z tym dniem kończy się śpiewanie kolęd, dobiegają w parafiach wizyty kolędowe, a wystrój świątyń wraca do przedświątecznej codzienności. W wielu zgromadzeniach zakonnych jest to dzień, w którym składane są lub odnawiane śluby zakonne. To św. J. Paweł II ustanowił dzień 2 lutego Dniem Życia Konsekrowanego:” Dzień Życia Konsekrowanego będzie obchodzony w święto upamiętniające ofiarowanie Jezusa w świątyni przez Maryję i Józefa, aby Go ofiarować panu”. Ofiarowanie to całkowity dar z własnego życia dla wszystkich tych, którzy zostali wezwani do odtworzenia w Kościele i w świecie przez rady ewangeliczne sposobu życia Jezusa w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie. Dzisiejsza liturgia, ubogacona symboliką procesji i świec, zaprasza nas, abyśmy i my, tak jak rodzice Jezusa, tak jak sprawiedliwy i pobożny Symeon i Anna, oddali się na służbę Bogu. Tak, jak Symeon i Anna potrafili dostrzec Jezusa, tak i my umiejmy się z Nim spotkać i niech zawsze drogi naszego życia prowadzą nas do świątyni. Prośmy w to dzisiejsze święto o dar Ducha Świętego, który pokieruje naszymi krokami ku spotkaniu z Mesjaszem i doda nam sił, aby pokonać z wiarą pokusy ducha tego świata. To Duch Święty otwiera oczy, przemienia spojrzenie, zmienia pole widzenia”. Dzisiaj bardzo jest nam potrzebne to duchowe spojrzenie na człowieka, na świat, na historię, na rzeczywistość, na religie, na Kościół, czy na parafię. Bez tego duchowego spojrzenia religia to opium, a Kościół to zwykła ludzka instytucja charytatywna. Bez tego duchowego spojrzenia powołanie i życie zakonne też nie byłoby zrozumiałe.

Bracia i Siostry oświeceni światłością Chrystusa!!!

Prośmy w to dzisiejsze święto, o dar Ducha Świętego który otworzy nasze oczy, aby ujrzały zbawienie, które Bóg przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu twego Izraela. Symeon wziął Jezusa w objęcia i błogosławił Pana. Papież Franciszek pyta nas o to, co trzymamy w rękach, i dodaje:” Bóg złożył swojego Syna w nasze ramiona, ponieważ przyjęcie Jezusa jest istotą, centrum wiary. Czasami grozi nam, że się zgubimy i zatracimy w tysiącu sprawach, skupiając się na mniej ważnych rzeczach. Zapominamy, że centrum wszystkiego jest Chrystus, którego należy przyjąć jako Pana naszego życia”. To pytanie jest skierowane do każdego z nas. Czym wypełnione są nasze ręce, nasze ramiona. Co ofiarujemy Panu? Do kogo je wyciągamy? Komu ich nie podajemy? Kogo nimi odpychamy? Prośmy w to dzisiejsze święto, o dar Ducha Świętego który dopomoże nam otworzyć nasze serca i nasze ręce na potrzeby naszych bliźnich, i w szczególny sposób, na potrzeby naszych braci i sąsiadów z Ukrainy. W ten sposób nasza ofiara serca będzie prawdziwym darem solidarności i pokoju, i przyczyni się, aby zmożone wojną i niepewnością oczy ujrzały zbawienie, które Pan przygotował wobec wszystkich narodów.