„Postępujcie jak dzieci światłości”. Nie wystarczy jednak samo tylko rozpoznanie „uczynków ciemności”, pokazywanie palcem zła, nazywanie zła po imieniu. Potrzeba chrześcijańskiego czynu jako owocu owego rozpoznania. W wielkopostnym czasie nawrócenia i pokuty jesteśmy wezwani do powrotu do gorliwości w modlitwie, w świętowaniu niedzieli, do ideału pierwszych dni życia we wspólnocie małżeńskiej i rodzinnej, do uczciwości i sumienności w pracy, do dobroci wobec bliźnich. To ostatnie wezwanie jest szczególnie aktualne dla naszego pokolenia, z racji bliskości Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 od narodzenia Chrystusa.
Czyniąc dobro, objawiamy dobroć i prawdziwe oblicze Boga Ojca. Przekonujemy o Bożej dobroci tych, którzy odrzucają Boga. Niemało jest takich, którzy widząc chrześcijan żyjących miłością, odnajdują wiarę. Wtedy też chrześcijanin staje się prawdziwie światłością świata, solą ziemi i przemienia jej oblicze.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis