Światowy Dzień Życia Konsekrowanego 02 lutego 2021

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie Panu

Przeżywając, w święto Ofiarowania Pańskiego kolejny już raz Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, pragnę zwrócić się do osób, które powierzyły swe życie Bogu, wybierając drogę życia zakonnego.

W tym roku, kiedy nasze serca kierujemy ku centrum naszego Życia , świętej Eucharystii , pragniemy szczególnie błagać Boga by zatrzymał proces gaszenia światła Chrystusa, gaszenia światła Ewangelii w ludzkich sercach. Prosimy Boga by raczył zesłać na nas łaskę zatrzymania pandemii koronawirusa, ale i pandemii apostazji , która wylała się w naszej Ojczyźnie i całym zachodnim świecie.

 Z wielkim bólem dostrzegamy postępujący proces laicyzacji oraz niszczenia zasad życia chrześcijańskiego i katolickiego. Widzimy zamykane i niszczone świątynie Pańskie, które przez tysiąclecia były symbolem obecności Boga wśród nas.

Widzimy akty profanacji znaków wiary, naszych świątyń i kaplic, które od wieków stanowiły sancta sanctorum – święte świętych , miejsca największej świętości dla niezliczonych pokoleń dzieci narodu polskiego .

Na naszych oczach dokonuje się degradacja i rozpad kolebki duchowości i religijności, jaką jest i pozostaje rodzina.  Widzimy dewaluację instytucji małżeństwa jako prawdziwego związku mężczyzny i niewiasty, którzy u podstawy swej miłosnej drogi pragną wesprzeć się sakramentalnym „tak”, wypowiadanym podczas udzielanego sobie sakramentu małżeństwa.

Widzimy dezercję i lęk osób duchownych i zakonnych, które wybierają świat, odrzucając Ewangelię i drogę powołania, na którą zaprosił ich Chrystus. Tysiące kapłanów i osób zakonnych każdego roku porzuca sutannę i habit zakonny.

W takich okolicznościach otaczającego nas świata, wzrastających potrzeb odnowy ducha, rewitalizacji postaw chrześcijańskich, restytucji chrześcijańskiej i katolickiej rodziny, pokrzepienia pokorą posłannictwa kapłańskiego i zakonnego,  jakże pełnymi łaski i niezwykłymi dziełami Boga stają się również  nasze instytuty zakonne, zarówno Braci Niosących Światło Chrystusa. Zakonu, który poprzez głębię medytacji i kontemplacji Boga oraz świadectwo pracy będzie przybliżał wartości, które zatracamy poprzez odejście od Bożej miłości.

Z wielką nadzieją i ufnością, ale i głęboką pokorą spoglądamy na misję posługi ewangelizacyjnej, Sióstr Córek Misjonarek Niepokalanego Serca Maryi oraz Braci Misjonarzy Najświętszego Serca Jezusa.

Niech Wasza codzienna posługa, świadectwo życia, modlitwa i głęboka pobożność sprawią by w sercach ludzi, tak często zagubionych,  zajaśniała na powrót nadzieja na spotkanie z Bogiem żywym i prawdziwym, który pragnie przyjść do nich poprzez ewangelizacyjną posługę swych sług i służebniczek.

Drogie Siostry i Bracia

Człowiek nie jest w stanie samodzielnie bez Bożej łaski

odnaleźć drogi powrotu do Boga.

Nie poznamy Boga, nie poczujemy ciepła Jego miłości i rozkoszy przebywania z Nim nie wprowadzając jednocześnie zasad jego Bożej nauki, pozostawionych w świętej Ewangelii.  Możemy i powinniśmy to czynić bez względu na to, do jakiego stanu powołał nas Chrystus. Jednakże szczególne miejsce wybrał sobie Bóg w sercach i duszach Sióstr i Braci, którzy z imieniem Jezusa na ustach, z Ewangelią i różańcem w ręku postanowili wyruszyć, jako misjonarze na podbój ginącego w odmętach ateizmu i laicyzacji świata.

 Wasza posługa ma być świadectwem miłości i nieskończonego Bożego miłosierdzia. Proszę by waszym orężem do walki ze złem, które rozlało się w ludzkich serach nie był ogień i miecz ale ufna modlitwa, świadectwo życia ukazujące miłość miłosiernego Boga. W tych czasach pandemii ciała i ducha ofiarujcie swoje modlitwy i prośby za tych, którzy od Niego odeszli.

O miłości i Bożym miłosierdziu nie wystarczy tylko mówić.

Tą Bożą miłością i miłosierdziem musimy się dzielić z bliźnimi, potrzebującymi naszej pomocy każdego dnia. Nieście, więc światło Chrystusa, nieście Ewangelię i Bożą miłość pomagając również potrzebującym pomocy, chorym i cierpiącym. Realizujcie w swojej codzienności zakonnej również nakaz wypływający z Evangelium Vitae. Niech nikt potrzebujący pomocy, chory i cierpiący, człowiek niedołężny i w podeszłym wieku,  nie pozostanie bez wsparcia, o ile znajdziecie się tylko w jego pobliżu.

Na trud życia zakonnego, ciężar niesienia dzisiejszemu światu świadectwa Ewangelii, ale i na dni pełne światła Chrystusa, niech swego błogosławieństwa udziela Wam Bóg w Trójcy Jedyny. W tym niezwykłym dniu, Światowym Dniu Życia Konsekrowanego modlę się za Was i ofiaruję Was wszystkich naszemu Panu za przyczyną Matki Najświętszej.

Biskup Adam Rosiek

Światowy Dzień Życia Konsekrowanego 02 lutego 2021