Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza-Ewangelia (Mt 6, 1-6. 16-18)-Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej, bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.
Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».
Drodzy Bracie i drogie siostry w Chrystusie – drodzy słuchacze i czytelnicy.
Wielki Post
W tradycji Kościoła okres Wielkiego Postu, który w tym roku rozpoczyna się 26 lutego w środę tzw. Popielec, jest specjalnym czasem przygotowania się chrześcijan
do najważniejszych święta Wielkiej Nocy, czyli Zmartwychwstania.
W historii chrześcijaństwa wytworzył się różne zwyczaje i tradycje towarzyszące temu okresowi. Można o tym przeczytać na wielu chrześcijańskich portalach internetowych, oraz w literaturze kościelnej, min. w gazetach, czasopismach
i książkach..
Ogólnie mówiąc: Wielki Post to czas trzech rzeczy, trzech wydarzeń, trzech postaw ludzkich. Jałmużna, modlitwa i post. O nich czytamy również w przeznaczonej
na dzień dzisiejszy fragmencie Ewangelii wg św. Mateusza.
Wielki Post, to czas przemiany naszych serc. Przytaczam w tym miejscu ważne słowa proroka Joela, gdzie tak czytamy: „Rozdzierajcie jednak wasze serca,
a nie szaty!”. Tzn. zewnętrzne znaki są mniej ważne. Ważniejsze są te uczynki, pochodzące z wnętrza tzn. z serca. Gdyż tak mówi Jezus: Prawdziwa nieczystość pochodzi z serca.
W Ewangelii wg, św. Marka tak czytamy (Mk 7, 14-23), «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza, bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym. Następnie Jezus kazał przywołać do siebie tłum i rzekł do niego:
«Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha?»
A zatem, uczynki, które czynimy w tym okresie postnym, czy też zachowania, postawy, które przyjmujemy tzn. Jałmużna, modlitwa i post, nie maja być czynami na pokaz. O tym też czytamy we fragmencie dzisiejszej Ewangelii: nie rozgłaszaj, kiedy wspierasz ubogiego, potrzebującego, gdy pomożesz innemu człowiekowi. Nie módl się, w taki sposób, by inni podziwiali twoją religijność, albo piękne słownictwo, czy wylewność emocjonalną, na tle religijnym. A jeśli czegoś sobie odmawiasz, z czegoś rezygnujesz dla wartości duchowych, to nie bądź przez to smutny i przygnębiony i nie pokazuj innym, że cierpisz z tego powodu.
Te uczynki postne, wspomniane wyżej, one powinny być naszą, osobistą decyzją. Decyzją pokierowaną ambicjami religijnymi, chrześcijańskimi. Takie decyzje mogą być trudne, lecz w tym czasie postnym, powinna być to, choć trudna, ale praca wewnętrzna. Praca nad swoim „ego”, nad swoim charakterem, nad samym sobą. W tym czasie postnym Kościół chrześcijański wzywa nas do stawienia sobie wymagań. Akurat w tym czasie postu, gdyż i czas postny i święta Zmartwychwstania są wyjątkowe
i najważniejsze. A ich ważność tak opisał święty Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian (1 Kor.15,14). A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara. Lecz (wiersz 20) „Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy6 spośród tych, co pomarli.”
Tak, więc z racji ważności tych świąt w tradycji kościoła Wielki Post nazwany był również czasem czterdziestodniowych ćwiczeń duchowych.
Ten okres dla nas chrześcijan powinien być swoistą podróżą duchową, do własnego wnętrza. By z Bożą pomocą dokonać przemiany tzw. nawrócenia się.
A Nawrócenie, to trzy działania, które trzeba podjąć.
Piesze – zatrzymać się i zastanowić, co złe w moim życiu. Drugie – odwrócić się od zła. Trzecie – skierować swoje postępowanie na wartości duchowe i na samego Boga. Otwierając się jednocześnie na większe działanie Bożego światła.
Tak, więc, jałmużna, modlitwa i post – te trzy uczynki pokutne. Powinny one być dobrowolne. Wyrzeczenia, których celem jest wzmocnienie naszego wewnętrznego ducha, naszej wiary i pokory. Ta nasza podróż do własnego wnętrza trwa przez 40 dni.
Czterdzieści dni, to długi czas, w którym oprócz spraw codziennych związanych z pracą, szkołą, wychowaniem oraz innymi sprawami, trzeba zaplanować coś jeszcze. Można powiedzieć czas na dodatkowe zajęcia, na dodatkowe ćwiczenia. Ćwiczenia duchowe, podczas których wymagamy czegoś więcej od siebie.
W tym czasie czterdziestu dni, w liturgii kościoła są organizowane specjalne, nabożeństwa, modlitwy i inne praktyki religijne. Celem tych praktyk jest pomoc i wsparcie chrześcijan, w tym zastanawianiu się, w pracy nad sobą oraz w podejmowaniu decyzji dot. nawrócenia.
Takie, więc, w śród tych elementów religijnych będzie ryt posypywania głowy popiołem w środę popielcową, czyli dzisiaj. Będą to również nabożeństwa drogi krzyżowej, a w niedzielę będą organizowane nabożeństwa – Gorzkie żale – czyli rozmyślanie nad wydarzeniami Męki i Śmierci naszego Zbawiciela i Pana Jezusa Chrystusa.
Również w wybrane dni będziemy zachęcani do powstrzymywanie się i rezygnacji z jedzenia niektórych pokarmów oraz organizowani, czy uczestniczenia w imprezach, których charakter nie będzie korzystny dla wyciszenia i duchowej przemiany.
Przez cały ten okres będą czytane wybrane tematycznie fragmenty Bożego Słowa oraz rozważanie tego Słowa – czyli kazania. Wszystkie one będą wskazywały i akcentowały temat nawrócenia – zwrotu do Boga.
W tym okresie postnym, będzie nam towarzyszył sam Jezus Chrystus, który podczas ziemskiego życia doświadczał, czym jest głód, czym jest rezygnacja z bogactwa i władzy. Dla przypomnienia. Były to wydarzenia na pustyni, na której Jezus był kuszony przez diabła.
Kuszenie to jedna z prób, z których Jezus wyszedł zwycięsko. Tym różni się od nas.
Ale dzięki temu zna nasze słabości. Rozumie człowieka, który zszedł na manowce – i jak dobry Pasterz szuka zagubionej owcy.
Jezus Chrystus – potępiając grzech – pozostaje przyjacielem grzesznika, którego powołuje do przemiany życia – ” idź i nie grzesz więcej” (J. 8,11). On rozumie nas i okazuje współczucie, np., gdy opłakujemy naszych bliskich – bo sam płakał nad grobem przyjaciela. Zna nasze niepokoje przed śmiercią – bo przemodlił je w ogrodzie Getsemane.
W lekturze Słowa Bożego odnajdujemy Boga doświadczonego ludzkim losem,
który “obdarza miłosierdziem i łaską ku pomocy w stosownej porze”. Rozumie Adama, który chowa się przed Nim lękając się sprawiedliwości.
Drodzy Bracia i Siostry.
W tym okresie czterdziestu dni, trzymajmy się mocno Ewangelii, z której dowiadujemy się, ze mamy Zbawiciela – Jezusa Chrystusa, doświadczonego we wszystkim oprócz grzechu. Mamy Zbawiciela ukrzyżowanego, za grzechy świata, w tym i za moje. Zmartwychwstałego, bo śmierć pokonał. Arcykapłana, który złożył ze swojego życia ofiarę największą, jednorazową, wystarczająca i niepowtarzalna. Złożył tę ofiarę, by mnie grzesznego człowieka odkupić, pojednać z Bogiem i obdarzyć nowym życiem.
Choć jestem grzesznikiem już nie muszę chować się jak Adam, ale z pokorą i ufną odwagą wolno mi stawać przed krzyżem Chrystusa, patrząc na Jego rozpięte ramiona, którymi ogarnia każdego z nas i wszystkich grzeszników, wszystkich ludzi, cały świat. Ogrania mnie, moje słabości i moja grzeszność.
Okres Wielkiego Postu, prowadzi nas do odkrywania Boga, który jest źródłem dającym życie i co ważniejsze nowe życie. On zaprasza. Przyjdź do Niego i stan się jego prawdziwym synem i współdziedzicem jego Królestwa. Amen.
Ks. Wojciech Zieliński
– proboszcz parafii św. Łukasza Ewangelisty
w Cieszynie.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis