Paradoks chrześcijaństwa polega na tym, że nadaje ono zupełnie nowe znaczenie temu, co po ludzku wydaje się być nie do zniesienia, a nawet wbrew naturze. Tak działo się z krzyżem, który jako znak przeszedł w historii ogromną ewolucję znaczeniową. Cesarstwo rzymskie w czasach Jezusa stosowało ukrzyżowanie jako najbardziej haniebną karę, na którą skazywano wyłącznie niewolników. Tej kary nie stosowano natomiast u Żydów. Tak więc wyrok, który wykonano na Jezusie, pochodził z rozkazu władzy rzymskiej.
Do rozpowszechnienia krzyża jako znaku chrześcijaństwa przyczyniło się niewątpliwie odnalezienie relikwii krzyża świętego przez matkę Konstantyna, św. Helenę. Według starożytnej Kroniki Paschalnej z Konstantynopola miało to miejsce 14 września 320 roku. Krzyż stał się więc znakiem chrześcijaństwa i symbolem Chrystusa. Dlatego też krzyże stawia się na ołtarzach, umieszcza na wieżach świątyń, ustawia przy drogach. Krzyże noszą na sobie lub przy sobie wierzący w Chrystusa. Znakiem krzyża rozpoczyna się i kończy modlitwa.
Święto Podwyższenia Krzyża przypomina, iż uczeń Chrystusa ma przyjąć na serio naukę Boskiego Mistrza i podążać Jego śladami, by przez krzyż dojść do chwały nieba. Będzie to trudne, jeśli krzyż stanie się jednym z wielu dekoracyjnych symboli, albo zostanie gdzieś w szufladzie, bo nie pasuje do nowoczesnego wystroju wnętrza. Nasz stosunek do krzyża ukazuje również, na ile jesteśmy w stanie wywyższać swoim życiem imię naszego Zbawiciela. Nasz stosunek do krzyża przedstawia również, na ile nasze świadectwo wiary jest autentyczne w świecie, w którym na co dzień żyjemy.
W dzisiejsze Święto rozbudźmy w sobie na nowo miłość do krzyża, który nie tylko przypomina nam Chrystusa, ale jest narzędziem łaski Bożej i źródłem duchowego umocnienia. On niesie nam niekończącą się nadzieję na zwycięstwo życia nad śmiercią, światła nad ciemnością, przebaczenia nad nienawiścią i przemocą. Wszyscy jesteśmy zaproszeni do tego, aby odnieść tryumf z Chrystusem, którego Bóg Ojciec „nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych”. Wdzięczni Bogu za dar zbawienia, zwróćmy się do Chrystusa słowami wersetu przed Ewangelią: „Uwielbiamy Cię, Chryste, i błogosławimy Ciebie, bo przez Krzyż Twój święty świat odkupiłeś”.
