Archeolodzy twierdzą, że odnaleźli wioskę uczniów Jezusa. Mowa tutaj o położonym na północ od jeziora Galilejskiego mieście Julias (nazywanym przez Żydów: Betsaida), miejscu w którym urodzili się Piotr, Andrzej oraz Filip.Zespół archeologów odkrył wielowarstwowy obszar w północnej części Jeziora Genezaret (Galilejskiego) w Rezerwacie w Dolinie Betsaidy. Zdaniem dr Mordechai Aviam’a najważniejsze znalezisko stanowi rzymska łaźnia, ponieważ jest ona dowodem na to, że “odnaleziony teren był obszarem miejskim, a nie żydowską wioską rybacką”.
O istnieniu miasta pisał żydowski historyk Józef Flawiusz, który w swoim dziele wspominał o synu Heroda Wielkiego, królu Herodzie Filipie II. Filip Tetrarcha “przemienił żydowską wioskę rybacką w rzymskie polis” – pisał Flawiusz. By przypodobać się Julii Auguście, matce rzymskiego cesarza Tyberiusza monarcha zamienił nawet nazwę miasta na “Julias”.
O prawdziwości spisanego przez Józefa Flawiusza świadectwa świadczy fakt, iż sam historyk brał udział w najeździe na Betsaidę, poprzedzającym wojnę żydowsko-rzymską (66-73 r. n. e.) i że “odniósł on rany w bitwie na mokradłach niedaleko miasta Julias”.
Obecnie badaczom znane są trzy miejsca, które potencjalnie mogłyby być nazwane miastem Julias. Są nimi: wyżej opisane, niedawno odnalezione miejsce zwane el-Aradż oraz dwa inne obszary położone niedaleko jeziora. Jednak po niespodziewanym odkryciu znajdującej się poniżej bizantyjskich ruin łaźni rzymskiej to właśnie el-Aradż, zdaniem archeologów, wydaje się być najwłaściwszym kandydatem.
W el-Aradż badacze odnaleźli pochodzące najprawdopodobniej z późnego okresu rzymskiego ruiny (I- III w. n.e.). Rzymskie pozostałości zlokalizowano dwa metry poniżej bizantyjskich. W trakcie prowadzonych prac wykopaliskowych archeolodzy natknęli się m. in. na odłamki naczyń (I-III w. p.n.e.), mozaikę, ruiny łaźni, a także na dwie monety rzymskie.
Willibald z Eichstätt, biskup i święty Kościoła katolickiego, który podróżował do Ziemi świętej w 725 r. wspomina w swoim przewodniku wizytę w kościele w Betsaidzie. Zdaniem kapłana świątynia była wybudowana w miejscu, gdzie wcześniej stał dom Piotra i Andrzeja. W trakcie wykopalisk archeolodzy odkryli pozostałości ścian pokrytych pozłacaną kostką mozaikową, które były charakterystycznym elementem świątyń. Zdobienia świadczyły bogactwie i ważności. Zdaniem badaczy możliwe jest, iż odnalezione ruiny to pozostałości opisywanej przez księdza budowli sakralnej.
“Kluczowym argumentem przemawiającym na korzyść el-Aradż jest niewłaściwe określenie poziomu wód w Jeziorze Galilejskim. Większość archeologów przypuszczała, że poziom wód w jeziorze w czasie okresu rzymskiego wynosił 209 m. Twierdzili oni, że obszar el-Araj znajdował pod wodą aż do okresu bizantyjskiego, co jest nonsensem, ponieważ Rzymianie nie mieli skrzeli!“, mówią uczeni.
Rzymskie pozostałości odnaleziono poniżej 211 m.p.p.m., a więc znacznie wyżej niż sądzono. Zdaniem naukowców to właśnie ten fakt, dowodzi, iż w czasie panowania Rzymian Julias nie znajdowało się pod wodą.Za odkryciem przemawiają także wyniki badań geologów, którzy analizując warstwy gleby odkryli pozostałości błota i gliny przyniesione przez rzekę Jordan (co pokrywa się ze składem gleby z 250- 350 r. n.e.). Badacze przypuszczają, że w okresie bizantyjskim obszar został ponownie zaludniony.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis