Przeżywamy uroczystość Objawienia Pańskiego, objawienia światu, którego reprezentantami byli mędrcy. Prawdę o Betlejem przysłania nam wiele spraw, przede wszystkim zaś zajmowanie się samym sobą. W ewangelii Janowej jest szokujące zdanie: „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (J 17, 3). Poznawanie Boga niewiele ma wspólnego z samą pracą umysłu, z dociekaniem tzw. tematów religijnych. Takie poznanie ma być życiem, oddaniem, zawierzeniem. Odkąd „Słowo stało się ciałem i rozbiło namiot pośród nas”, wszyscy mogą Go poznać i spotykać. Od objawienia do spotkania prowadzi jednak długa droga jak ta, którą pokonali mędrcy szukający Boga. Bóg jej nie skraca, a przecież jest nam bliższy niż my sami sobie! Trzeba więc iść za Gwiazdą nie zrażając się odległością i przeciwnościami, skoro mamy świadomość, że zaprowadzi nas ona do Chrystusa – jedynego Zbawiciela człowieka. Co prawda nie mamy ze sobą darów złota, kadzidła i mirry – ale możemy złożyć Dzieciątku Jezus w to święto poszukujących swoje szczerze kochające serce oraz czyny miłości, które stały się naszym udziałem. Radujmy się mogąc mieć nadzieję na spotkanie ze Słowem, które zamieszkało między nami.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis