Program Duszpasterski na 2022 rok - tekst jednolity

Program duszpasterski

Katolickiego Kościoła Narodowego w Polsce

na rok liturgiczny 2021/2022

„Przez Maryję do Jezusa – Maryja wprowadza nas w nowy początek naszego życia z Bogiem”.

W imię Boże, rozpoczynamy kolejny rok pracy na Niwie Pańskiej, do której posłał nas nakazując, byśmy szli na cały świat a na manowcach Kościoła „zbierali to co poginęło”. Rok 2022 to również czas naszego małego jubileuszu – dziesięciolecia działalności Katolickiego Kościoła Narodowego na naszej Ojczystej ziemi. Rozpoczynamy go w czasie, kiedy nasza Ojczyzna i cały świat ciągle zmagają się z kolejnymi falami śmiercionośnej pandemii koronawirusa sars – cov2.

Wchodzimy w nowy rok liturgiczny 2022 w szczególnie trudnych okolicznościach czasu,

kiedy Chrystusowy Kościół w wielu swoich wspólnotach, szczególnie w Polsce, znalazł się w dolinie wielkiej ciemności, wielkiego kryzysu wywołanego przez złego ducha;
kiedy setki tysięcy a nawet już miliony wiernych, widząc brak zainteresowania ich życiem duchowym ze strony ich pasterzy, porzucają wiarę, odwracając się od Boga;
kiedy coraz mocniej i głośniej słychać krzyk gniewu tych, którzy czują się oszukani brakiem rzeczywistego rozliczenia grzechów hierarchów Kościoła. Brakiem aktu rzeczywistego żalu i zadośćuczynienia za zło, które złamało tysiące ludzkich dusz.

Współczesny młody człowiek widząc to, nie tylko traci wiarę w Boga, ale również coraz mocniej powątpiewa w boski sens i potrzebę istnienia Kościoła, uczestniczenia w życiu Kościoła instytucjonalnego, który w jego odbiorze w niczym nie przypomina wspólnoty założonej przez Jezusa Chrystusa.

Zmagamy się z nieopisywaną nigdy wcześniej falą odejść młodego pokolenia od wiary, porzucania Kościoła.

W tych trudnych czasach Katolicki Kościół Narodowy nie może pozostawać tylko w roli recenzenta i kronikarza potknięć innych wspólnot w Kościele Chrystusowym, ale jest zobowiązany zrobić wszystko, aby przyczynić się do wyhamowania fali apostazji i odejść od Boga ludzi młodych, pełnych buntu i żalu. Na nas wszystkich, nas Pasterzach, kapłanach, diakonach oraz Ludzie Bożym ciąży więc ogrom odpowiedzialności za zbawienie nasze, ale i tych, których Bóg stawia na naszej drodze. Dlatego tak ważnym, być może jak nigdy wcześniej, staje się potrzeba prawdziwego świadectwa, opartego na prawdziwej pokorze, miłości bliźniego, szacunku dla każdego człowieka, bez względu na jego przynależność religijną, rasową czy społeczno-polityczną.

Przygnieceni ciężarem odpowiedzialności i krzyża, który jawi się w perspektywie naszej pracy misyjnej wołamy: Panie dopomóż! Dodaj sił byśmy nie ulegli pokusie rezygnacji i poddania się trendom współczesnego świata. Dodaj Twej nadprzyrodzonej siły wypływającej ze zdrojów łaski Bożej, dzięki której będziemy mogli z każdym dniem budować na nowo Kościół, w którym tak jak za czasów apostolskich, najważniejszą cnotą będzie miłość do Boga, weryfikowana naszym codziennym odniesieniem do drugiego człowieka.

Na te trudne czasy Bóg nie pozostawia nas samych. Jest wśród nas obecny cały czas w cudzie świętej Eucharystii i świętych sakramentów, ale posyła nam również swoją Matkę, by była naszą Wspomożycielką, Orędowniczką wstawiającą się za nami.

Maryja jako cudowne lekarstwo na problemy dzisiejszego świata

Najmilsi, bardzo potrzebujemy Bożej opieki i wsparcia Najświętszej Maryi Panny. Dlatego Syn Boży, nasz Pan Jezus Chrystus posyła swą Matkę do nas by wspomagała nas w powrocie do Boga, do odbudowy tak mocno zniszczonego grzechem Kościoła. Maryja jako Matka Dobrego Początku daje szansę powrotu do Boga wszystkim, którzy Jej pomocy potrzebują. Ze szczególną troska pragniemy prosić Matkę Najświętszą w imieniu tych milionów młodych ludzi, którzy opuszczając Kościół – własne wspólnoty w których wzrastali od urodzenia, i znaleźli się teraz na manowcach wiary i manowcach Kościoła. Błagamy by Matka Dobrego Początku wyprosiła im laskę wiary i powrotu do Boga.

Maryja pragnie być blisko swych dzieci. Jest z nami w naszych rodzinach, w naszych wspólnotach, które współtworzymy w Chrystusowym Kościele. Z taką wiarą i przepełnioną miłością świadomością rozpoczęliśmy w mijającym 2021 roku w Europie i naszej Ojczyźnie wielką peregrynację cudownego obrazu Matki Bożej Wniebowziętej – Matki Dobrego Początku – jak Ją z pokora i miłością nazywamy. Rozpoczęliśmy ją w dniu 21 lipca 2021 uroczyście wychodząc wraz z Maryją z Jej włoskiego „Nazaretu” jak nazwaliśmy malownicze miasto Gragniano w Italii. Przybyła tysiące kilometrów, nawiedzając swe dzieci w Italii , Austrii, Niemczech , by przybyć do nas do naszej Ojczyzny. Idąc dalej, do naszych rodzin, domostw przynosi nam Jezusa i chce nas czegoś nauczyć. Chce przekazać nam prawdę , dzięki której życie tych , których dotyka swą obecnością zmieni się na zawsze.

Maryja przychodząc do nas uczy nas nowego spojrzenia na Eucharystię i obecnego w Niej Chrystusa

Wielkim naszym pragnieniem jest by nowy rok liturgiczny 2021/2022 był przeżywany w naszej Ojczyźnie jako czas wielkiego nawrócenia, którego Wspomożycielką ma być Matka Najświętsza.

Maryja nawiedzając naszą Ojczyznę, nasze wspólnoty, nasze rodziny, Domy Modlitwy świętego Charbela, przynosi nam Jezusa przez co rozświetla nasze życie nowym światłem, nową nadzieją. Przychodzi do nas nie jako Królowa, ale jako Matka Jezusa, ale również nasza Matka, której największym pragnieniem jest by nas wszystkich doprowadzić do nieba.

Nieba, które nie nosi znamion naszych ludzkich podziałów i ograniczeń, ale jest stanem, w którym żyć na wieki będą obok siebie wszyscy ci, którzy Boga umiłowali, bez względu na to czy tutaj na ziemi żyli w rodzinie katolickiej czy prawosławnej, czy protestanckiej. Wszyscy tworząc Kościół jesteśmy dziećmi Boga i dziećmi Maryi.

Przybywająca do naszych rodzin, Maryja pragnie nas zaprosić byśmy poszli za Nią, a idąc za Nią byśmy doszli razem do Jezusa, którego tak łatwo i lekko ciągle zdradzamy w naszym codziennym życiu.

Potrzebujemy pomocy Matki Najświętszej by na nowo uczyła nas jak Boga pokochać, jak żyć by osiągać w życiu najważniejsze cele.

Maryja uczy nas również właściwego spojrzenia na świętą Eucharystię, którą tak bardzo zaniedbaliśmy w czasach pandemii i to zarówno duszpasterze jak i Lud Boży. Czas by przebudzić ludzkie dusze z duchowego letargu, w który weszli w chwili największego niebezpieczeństwa pandemii. Czas przypomnieć wraz z Maryją czym dla nas jest Eucharystia.

Maryja Matka Dobrego Początku wskazuje nam Eucharystię jako pierwszy krok w drodze powrotnej do Boga. Bez Eucharystii nie ma pełnego życia Kościoła. Musimy o tym pamiętać. Eucharystia ratuje człowieka z wszelkich ludzkich opresji.

To dzięki Eucharystii przeżyliśmy przecież najcięższe doświadczenia i zdołaliśmy unieść krzyż swego życia. Doświadczenia choroby, niesprawiedliwych ludzkich osądów i niesprawiedliwych ocen, tak często kaleczących nasze życie duchowe i pozostawiających ciężkie, wymagające długiego duchowego leczenia i Bożej miłości, rany na naszej duszy.

To Eucharystia pozwoliła nam wytrwać w wierze i utrzymała w nadziei tak wielu wiernych. Tych wiernych, którzy łącząc się na modlitwie poprzez nową formę ewangelizacji – transmisję i uczestnictwo na żywo we Mszy świętej poprzez Internet, szczególnie w traumatycznym doświadczaniu pandemii, mieli być może tę jedyną możliwość przyjmowania Chrystusowego Ciała, częściej w postaci duchowej niż sakramentalnej.

To właśnie podczas każdej Eucharystii, Maryja Matka Boża – Matka Dobrego Początku jest z nami i wyprasza nam potrzebne łaski.

Kiedy uświadomimy sobie tę niezwykłą prawdę, jakże innego i cudownego wymiaru przybierają słowa z bardzo znanego nam zawołania : „per Mariam ad Jesum – Przez Maryje do Jezusa”.

Nowe wyzwania i wezwania w roku liturgicznym 2022

W roku 2022 przyjdzie nam przeżywać jubileusz dziesięciolecia misji ewangelizacyjnej Katolickiego Kościoła Narodowego w naszej Ojczyźnie. Dlatego w tym czasie, kiedy Matka Najświętsza nawiedzając nasze rodziny i wspólnoty prowadzi nas ku Chrystusowi, odnawiając w naszych duszach miłość do Eucharystii, wskazując na Jej cudowne znaczenie w naszym życiu, również i my pragniemy szczególnie podziękować Bogu, za wstawiennictwem Matki Bożej Dobrego Początku,

– za każdą uratowaną duszę kapłańska. Za każdego kapłana, który dzięki Misji Katolickiego Kościoła Narodowego nie stoczył się w niebyt duchowy ale na nowo – dzięki wstawiennictwu Matki Bożej Dobrego Początku stanął przy Chrystusowym Ołtarzu, by służyć Bogu z miłością , najlepiej jak potrafi.

– Pragniemy dziękować za wszystkich, których dzięki pracy misyjnej udało się odnaleźć na manowcach ich życia, manowcach Kościoła. Dziękujemy za ich odnowioną wiarę i coraz mocniejszą pobożność.

– za Ekumeniczne Domy Modlitwy Świętego Charbela w których rodzi się każdego dnia niedający się objąć ludzkim umysłem zdroje łaski Bożej wypraszanej prze modlący się Lud Boży.

– za tysiące nowych wiernych, którzy powracając do Chrystusa wybrali sobie Katolicki Kościół Narodowy, jako tę właściwa i pewną ścieżkę prawdziwego powrotu na drogę prowadzącą do zbawienia.

– za liczne powołania do kapłaństwa, do diakonatu stałego.

To wszystko, to wielkie znaki Bożej miłości i potwierdzenie umiłowania przez Pana, wspólnoty Katolickiego Kościoła Narodowego. Duch Święty pobudza ją i z każdym rokiem coraz mocniej rozbudowuje w naszej Ojczyźnie, ale i na świecie.

To wszystko to również są znaki dobrego początku, który zawdzięczamy wstawiennictwu Matki Bożej – Matki Dobrego Początku.

Rok jubileuszu, peregrynacji i powitania Maryi w Sanktuarium

Nowy rok liturgiczny będzie czasem kontynuacji nawiedzin Matki Bożej w rodzinach i parafiach w naszej Ojczyźnie. W takim duchu przeżyjemy czas Wielkiego Postu oraz okres Wielkanocny, kiedy to cudowny obraz Matki Bożej Dobrego Początku przybędzie do każdego zakątka w naszej Ojczyźnie. Przeżyjemy niezwykle chwili w nawiedzenia Maryi w Wieluniu i Łodzi, w Warszawie, Białymstoku, Szczecinie, Warmii, , na Podkarpaciu ,w Wielkopolsce. Czas peregrynacji zakończymy nawiedzeniem rodzin w województwach Mazowieckim i Świętokrzyskim. Po czym przywitamy Matkę Dobrego Początku w Sanktuarium. Jej Sanktuarium, dla powstania którego sama wybrała sobie to miejsce, we Florencji. Kończąc rok liturgiczny wyśpiewamy radosne Te Deum za dziesięciolecie pracy misyjnej na ziemi ojczystej, przeżywając uroczystości Jubileuszu w Kurii Biskupiej.

Ważne Memento duszpasterskie na 2022 rok

W naszej codziennej pracy na Niwie Pańskiej pamiętajmy by nadal być prawdziwymi świadkami Chrystusa, świadkami Ewangelii, naśladując życie naszego Pana i dyscyplinę zapisaną przez świętego Apostoła Narodów. Unikajmy wszystkiego co prowadzi do zła by i nas grzech nie opanował, byśmy nigdy nie stawali się jedynie funkcjonariuszami w Chrystusowym Kościele.

Potrzebujemy lekarstwa na nasze ludzkie słabości. Potrzebujemy go wszyscy, Pasterze i Lud Bozy.

Pamiętajmy , by będąc powołanymi do niesienia Chrystusowego krzyża w Jego kapłaństwie, byśmy nie szukali pociechy i rozwiązania naszych problemów w próbie zabłyśnięcia w przestrzeni świata, w mediach jako recenzenci grzesznego życia innych wspólnot. Zamiast tego wzmacniajmy siebie i innych poprzez czerpanie autentycznej mocy i siły ducha z łask płynących z Eucharystii.

Bądźmy blisko przy Maryi. Niech Matka Najświętsza stanie się prawdziwym wsparciem i jednocześnie kompasem na drogach naszego życia duszpasterskiego i codziennego świadectwa Ewangelii.

Podążając za Chrystusem z Ewangelią w ręku i miłością Bożą w sercu, pamiętajmy o tych czterech podstawowych prawdach – przedstawionych poniżej. Niech one przepełniają nasze serce w działaniu ewangelizacyjnym dla Pana w 2022 roku:

Maryja jako wspomożycielka duchowego rozwoju, prowadząca nas do zrozumienia znaczenia i roli Eucharystii w życiu człowieka

Współczesne, modernistyczne trendy zachęcają nas, byśmy w praktyce duszpasterskiej akcentowali ważność przepowiadania tylko Słowa (sola scriptura), jednocześnie marginalizując potrzebę uczestniczenia w sprawowaniu świętej Eucharystii. Tak wielu kapłanów zapomina, że to właśnie podczas Eucharystii przeżywamy nieustanną więź Boga, przemawiającego do nas poprzez swoje Słowo oraz Boga, przychodzącego do nas w sposób realny i rzeczywisty w tajemnicy swego Najświętszego Ciała i Najświętszej Krwi. Minione dwa lata przeżywaliśmy w lęku przed pandemią. Ten czas ukazał nam ogrom zagrożeń, wpływających na życie duchowe współczesnego człowieka, jak również zanik pobożności. Pobożności, która przez tysiąclecia była widomym znakiem zjednoczenia człowieka z Bogiem.

Najpoważniejszym zagrożeniem, które uwydatniło się w minionym roku, jest coraz mocniejszy zanik pobożności eucharystycznej w życiu człowieka.

Różne są tego przyczyny ale wśród nich najpoważniejszymi są :

minimalizowania sacrum w świętej celebracji, przejawiającego się między innymi zanikiem wypracowywania w duszach uczestników eucharystycznej ofiary, właściwych postaw duchowych, pełnych pobożności. Skracanie Mszy świętej poprzez odchodzenie od form uroczystej celebracji przepełnionej modlitewnymi śpiewami.
Zgoda na udzielanie Komunii świętej na rękę oraz w pozycji stojącej. Mimo zagrożenia pandemii musimy podkreślać nadzwyczajnych charakter przyjmowania Komunii Świętej na rękę. Nie wolno nam doprowadzić do zakorzenienie się trwałego przekonania, że ta forma stanowi nową – aktualnie obowiązującą metodę przyjęcia Komunii Świętej. Zachęcam by po każdorazowo udzielonej Komunii świętej na rękę przeprowadzić nadzwyczajną formę adoracji i uwielbienia Pana ukrytego w tajemnicy Najświętszego Sakramentu. Niech to będzie również wyraz naszej ekspiacji za odwagę przyjmowania Pana w tej formie. Przyjęcie Komunii Świętej na rękę w niczym nie zwalnia wiernych od pozycji klęczącej, podczas przyjmowania Najświętszej Eucharystii. Jedynym wyjątkiem mogą być osoby chore i niedołężne.
Naszym zadaniem ewangelizacyjnym niech będzie rozbudzenie w duszy wiernych, właściwej postawy tęsknoty i miłości do Boga, która powinna pojawiać się w sercu człowieka prawdziwie wierzącego jako podstawowy motyw uczestniczenia w Eucharystii. W ten tylko sposób przywrócimy Eucharystii jest należne miejsce w życiu człowieka nie jako nakazu ale pragnienia by w niej uczestniczyć. „Idę bo kocham , bo pragnę spotkać się z Bogiem, pragnę by wzmocnił mnie swoim Najświętszym Ciałem i Krwią „ . Lęk przed karą ma być ostatnim z motywów, kierujących ludzkimi decyzjami związanymi z udziałem w Eucharystii. Ważne by ten temat stal się przedmiotem wielu katechez dla osób dorosłych, by również poprzez nie przywrócić Eucharystii jej właściwy wymiar, ale również by zmieniać wielopokoleniowe nawyki, które stawiały w niewłaściwym miejscu akcenty związane z potrzebą uczestnictwa we Mszy świętej niedzielnej.

Coraz częstsze próby usuwania Eucharystii z centrum życia Kościoła i chęć marginalizowania Jej, stanowi kanwę dla rozwoju licznych kryzysów w Kościele:

kryzysu kapłaństwa, z zanikiem powołań do podążania drogą Chrystusa w Jego kapłaństwie;
kryzysów w rodzinie z zanikiem instytucji rodziny, która przez wieki była budowana na trwałym sakramentalnym fundamencie małżeństwa;
liberalizacji postaw na temat małżeństwa i prób zastępowania związku sakramentalnego opartego na miłości pomiędzy niewiastą i mężczyzną innym związkiem o charakterze jednopłciowym;
Zanikanie naturalnej, wypływającej z darów sakramentalnych, potrzeby życia z Bogiem i według Jego przykazań;
Laicyzacja życia rodzinnego, społecznego i narodowego w którym brakuje miejsca na postawy religijne, świadectwa wiary i pobożności.

Naszą rolą, w pracy duszpasterskiej szczególnie w tych trudnych czasach 2022 roku będzie, byśmy prowadzili ludzi do Boga poprzez ukazywanie im najświętszych i najważniejszych tajemnic naszej wiary. Bez Eucharystii człowiek nie może się w pełni rozwinąć, jest jakby niepełnosprawny duchem. Pamiętajmy i przypominajmy o tym zawsze, że

liturgia Eucharystyczna stanowi trzon rozwoju duchowego i powinna być aktywnie przygotowana i w pełni przeżywana przez wszystkich uczestników. Z tego względu należy dołożyć wszelkich starań, by mogli w niej wziąć udział ci wszyscy, którzy zechcą korzystać z wielkości darów Boga pozostawionych w tym najświętszym spośród sakramentów.

Eucharystia jedynym lekarstwem dla rozdartej grzechami ludzkiej duszy

Jak wierzymy i ufamy, Duch Święty prowadząc Katolicki Kościół Narodowy jak i cały Kościół Chrystusowy którego część stanowimy, podejmuje działania nade wszystko poprzez posługę ustanowionych w Kościele Pasterzy. To oni w imieniu Chrystusa nie tylko sprawują w nim nadzór, ale powinni na wzór Chrystusa, być przepełnionymi miłością i miłosierdziem okazywanym również wobec tych, których losy życia poprowadziły ich na ścieżkę oddalającą, daleką od Boga.

Jako powołani przez Chrystusa pasterze i duszpasterze w kolejnym roku posługiwania troszczmy się więc o tych, którzy odsuwając się od Boga znaleźli się na dalekich peryferiach Chrystusowego Kościoła, coraz mniej odczuwając potrzebę pełnego jednoczenia się z Nim podczas przeżywanej Eucharystii.

Naszym głównym zadaniem niech pozostanie nieustanna dbałość, by nikt nie zaginął w odmętach świata z powierzonej nam „Bożej trzódki”.

Musimy być nieustannie gotowi by „pozostawiać dziewięćdziesiąt dziewięć owiec” i nie bacząc na niebezpieczeństwa, wyruszać w poszukiwaniu tej która się zagubiła. A kiedy ją odnajdziemy, mamy obowiązek ją opatrzyć i zabezpieczyć przed grożącymi jej niebezpieczeństwami. Najskuteczniejszym lekarstwem na ogrom duchowego zranienia, które rozlewa się i niszczy ludzkie dusze jest Komunia Święta.

Komunia Święta przyjmowana z wiarą i należytą pobożnością potrafi odmienić życie grzesznika, czyniąc z niego osobę bliską świętości.

Musimy nieustannie uświadamiać to samym sobie i wiernym, że człowiek przyjmując w Komunii Świętej samego Syna Bożego, staje się żywym tabernakulum, żywą monstrancją, w której Bóg jest wynoszony z naszych kaplic i świątyń na ulice naszych miast i wsi, do naszych rodzin, środowisk pracy i życia.

Ważnym więc elementem naszej pracy duszpasterskiej, również w zrozumieniu Bożej pedagogiki, jaką Pan stosuje w Kościele, jest uświadamianie wiernym i szukającym Boga, czym jest święta Eucharystia, czym jest Komunia Święta . Zachęcajmy ludzi wiary, a szczególnie tych pokaleczonych, doświadczonych przez grzech, niewierności i życiowe „poplątania” by żałując za grzechy i słabości w sakramencie pokuty, nie lękali się potem przyjmować Boga do swych serc w Komunii Świętej. Uczmy ludzi jak wielką wartością jest życie w stanie łaski uświęcającej. Akcentujmy niezwykle dary, jakich mogą stać się uczestnikami ci, których trudności duchowej i życiowe opisał Piotr naszych czasów, w adhortacji apostolskiej Amoris Laetitia.

Eucharystia umocnieniem naszego posłannictwa na peryferie Chrystusowego Kościoła.

Probierzem dzieła misyjnego, naszego oddania Bogu, naszej misyjno ewangelizacyjnej skuteczności a zarazem prawdziwości życia Kościoła są święte sakramenty, poprzez które Bóg rozdziela swe dary w posłudze Kościoła. Nie wolno nam o tym nigdy zapominać

Jeżeli nie ma pobożnego i regularnego sprawowania Eucharystii świętej, wówczas Kościół obumiera, nie działa tak jak powinien. Oddala się od misji, do której został powołany i umocniony przez Ducha Świętego. Obumiera ewangelizacja, gaśnie pobożność i życie religijne.

Dlatego, pamiętając o niezwykłym ciężarze gatunkowym otrzymanych darów ale również powierzonych nam przez Pana obowiązków starajmy się w nowym roku liturgicznym:

naszą pracę duszpasterską koncentrować na przepowiadaniu ewangelii tym, którzy oczekują prawdy Bożej, przypominając im nieustannie ,że szczytem przyjęcia Boga do ludzkiego serca powinno być zjednoczenie z Nim w świętych znakach sakramentalnych z których największą tajemnicę naszej wiary stanowi Eucharystia.
Zachęcajmy ludzi młodych, tak często żyjących z dala od Chrystusa i Jego Kościoła by nie odmawiali swym dzieciom Bożych darów, które mogą otrzymać poprzez inicjację w sakramencie Chrztu świętego i świętej Komunii z Bogiem w Eucharystii.

Ciągle zachęcajmy tych, którzy będąc dojrzałymi wiekiem a jeszcze nie przyjęli sakramentu bierzmowania, by zechcieli otworzyć swe serca na dary Ducha Świętego, które otrzymać w sakramencie bierzmowania. Nie zapominajmy jednak o konieczności właściwego przygotowania ich by nie traktowali tego sakramentu w sposób instrumentalny.
Niech rozwija się i kwitnie święty kult Eucharystii w naszych wspólnotach Parafii przez cały rok. Rozwijajmy pobożność Eucharystyczną poprzez częste odprawianie Mszy świętej, organizowanie adoracji Najświętszego Sakramentu i czuwania wraz z Panem.
Zachęcam do rozwijania kultu maryjnego w naszych wspólnotach parafialnych. Maryja Matka Dobrego Początku zawsze wskazuje na swego Syna. Jako pokorna służebnica Pańska uczy nas i zawsze pomaga docierać do Jezusa. Starajmy się zawsze kończąc Eucharystię dołączać w naszej pobożności przed błogosławieństwem jeden dziesiątek Różańca Świętego.

Nowe formy docierania z katechizacją do osób dorosłych, którzy porzucili Boga i Kościół

Ważnym zadaniem duszpasterskim Katolickiego Kościoła Narodowego w 2022 roku , jest zachęcenie rodziców i młodzieży i dzieci aby zechcieli powracać do udziału w katechezach parafialnych adresowanych do dorosłych , młodzieży i dzieci. Zapraszajcie wiernych ze swoich środowisk do osobistego uczestniczenia w katechezach. Katechezy mogą mieć również wymiar szerszy, transmitowany za pomocą parafialnych kanałów internetowych.

W całym nowym, rozpoczynającym się roku liturgicznym 2021/2022 niechaj swym błogosławieństwem obdarowuje nas Bóg, za przyczyną Najświętszej Maryi Matki – Matki Dobrego Początku i naszych świętych Patronów.

Biskup Adam Rosiek

Pierwszy Biskup Kościoła

Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata 21 listopada 2021 A.D.