Jak wielki cud Bóg uczynił, że Chleb w Ciało swe przemienił!

„ Jak wielki cud Bóg uczynił, że Chleb w Ciało swe przemienił! A nam pożywać zostawił, ażeby nas przez to zbawił”. ( z pieśni eucharystycznej).

Święto Ciała i Krwi Pańskiej, które dzisiaj obchodzimy w kościele uczy nas dwóch rzeczy – po pierwsze – zawierzenia Bogu, który mówi: To jest Ciało moje, kto je spożywa, ma udział w moim Bóstwie. Po drugie uczy tego, że Bóg dał faktycznie wolną wolę, której trzeba użyć, aby odpowiedzieć na to proste zaproszenie – bierzcie i jedzie, bierzcie i pijcie…. Napełniajcie się  boskością.   

Ojciec święty Franciszek bardzo często w swoim nauczaniu mówi o potrzebie miłości, bliskości, czujności, wrażliwości jednych na drugich. W dokumencie zatytułowanym:” Radość Ewangelii”, pisze nawet o tym, jak bardzo ważna jest czułość!  Pierwszy wzór i zachętę do rewolucji czułości dał nam sam Jezus Chrystus. Po raz pierwszy wtedy, gdy:” Homo factus est – stał się Człowiekiem”,  wówczas, gdy z miłości do nas stał się człowiekiem. Następnie, gdy z tej samej miłości pozostawił nam swoje Ciało do spożywania. Poprzez tajemnicę Eucharystii Jezus staje nie tylko obok nas, przy nas, ale przychodzi do naszego wnętrza. Przychodzi fizycznie, gdy spożywamy jego Ciało. O ileż ważniejsze jest jednak Jego duchowe przyjście, gdy przyjmujemy Go nie tylko w komunii świętej, ale gdy przyjmujemy Go jako naszego Pana i Zbawiciela.

Łacińska nazwa dzisiejszej uroczystości – Corpus Christi – lepiej od polskiej oddaje jego istotę. Obchodzimy bowiem nie tylko uroczystość Bożego Ciała, ale Ciała Zmartwychwstałego i Uwielbionego Chrystusa, w całości, prawdziwie i rzeczywiście,  obecnego w Najświętszym Sakramencie. Przecież w Eucharystii przyjmujemy nie tylko bóstwo Chrystusa, ale Jego całego – Boga i człowieka zarazem. Niosąc w procesji Najświętszy Sakrament, sypiąc przed nim piękne kwiaty, klękając i wielbiąc Go, równocześnie uwielbiamy pełnię człowieczeństwa, jaka objawiła się w Jezusie Chrystusie. Czy dzisiejsza uroczystość nie jest również świętem pełnego, pięknego i prawdziwego  człowieczeństwa, którym sam Bóg nie pogardził, przyjmując ludzkie ciało, stając się do nas podobnym we wszystkim, oprócz grzechu?

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry, Czciciele Najświętszej Eucharystii!

Procesja Bożego Ciała przypomina nam o obecności Jezusa pośród nas. Oczywiście w pierwszym rzędzie jest to obecność Eucharystyczna. Najważniejszym elementem procesji jest Hostia niesiona przez kapłana w monstrancji. Pamiętajmy jednak, że ta Boża Obecność nie ogranicza się do sakramentalnego znaku Chleba. Jezus przemierza ulice naszych miast również w misterium Kościoła. Rozmodlony i śpiewający tłum – to też Jezus Chrystus, Jego Mistyczne Ciało, Kościół Święty.  I oczywiście Jego obecność w Słowie. Aż czterokrotnie odczytywany jest tekst Ewangelii przy poszczególnych ołtarzach, przy których zatrzymuje się procesja. Rozbrzmiewające i zapadające w serca słowa Pisma Świętego – to też duchowy pokarm, Ciało Chrystusa, którym On sam nas karmi.Bóg dzieli się Sobą w Eucharystii, gdzie jest prawdziwie obecny, dla naszego zbawienia!  Jego miłość obdarza nas potrzebnymi łaskami, chociaż  nie  zasługujemy na nie. W domu i w polu daje nam dary, serc tylko naszych żąda ofiary…Ofiarujmy dziś Bogu w sposób szczególny nasze serca, niech one będą otwarte i czyste na przyjęcie Jezusa Chrystusa w Sakramencie Eucharystii. Powrócimy do naszych domów,szkół, miejsc pracy, pełni radości i wdzięczności Bogu za ten  wielki dar Jego miłości do nas. Ja, proch mizerny, przed Twą możnością z wojskiem Aniołów klękam z radością. Cieszę się wielce z Twej Boskiej chwały, niech Ci się kłania z niebem świat cały. Amen

ks. Robert Drezner