„Widzimy się w Niebie. Módlcie się na różańcu! Prześlij wszystkim moje pozdrowienia”

Zarażony koronawirusem ojciec Cirillo Longo spędził ostatnie godziny swojego życia, pocieszając personel sanitarny, który go odwiedzał. Odszedł do nieba w środku dnia, 19 marca, we wspomnienie św. Józefa, dzień po tym jak skończył 95 lat.

Jego wiadomość nadal wybrzmiewa w sercach tych, którzy go znali. Ostatnie dni spędził na pocieszaniu innych, a pracownikom szpitala powtarzał: „Nie bójcie się, wszyscy jesteśmy w rękach Boga”.

Ojciec Cirillo urodził się w Saletto w Padwie 18 marca 1925 roku. W zakonie spędził 78 lat, z czego 67 był kapłanem.

Należał do zgromadzenia Małego Dzieła Bożej Opatrzności, czyli do orionistów. Do zakonu wstąpił 23 października 1937 roku w Tortonie, na północy Włoch, gdzie działał święty założyciel tego zgromadzenia, czyli Alojzy Orione.

Brat Cirillo był świadkiem cudów swojego założyciela. Działo się to m.in. w czasach II wojny światowej, kiedy w desperackich chwilach głodu i strachu modlitwa wszystkich seminarzystów, odmawiana z żarliwą wiarą i synowską miłością, wystarczyła, aby otrzymać nieoczekiwaną pomoc, wysłaną z nieba przez żołnierzy.

Kalwaria ojca Cirillo zaczęła się 12 marca. Ostatnich osiem dni jego życia było pełnych modlitwy, cierpienia fizycznego, ale również niemocy, jakiej doświadczał, ponieważ nie mógł się komunikować ze swoimi przyjaciółmi. Z całego świata otrzymywał wiadomości od księży, sióstr zakonnych, krewnych i wielu prostych ludzi, z którymi współpracował, a teraz z powodu swojej choroby nie mógł im odpowiedzieć.

W nocy 17 marca, w czasie jednej z rozmów telefonicznych ze znajomym, powiedział: „Widzimy się w Niebie. Módlcie się na różańcu! Prześlij wszystkim moje pozdrowienia”. Innego dnia powiedział: „Módlcie się dużo. Nadchodzą trudne czasy. Módlcie się na różańcu”.