lżbieta Grzybowska: Pół roku spędził Ksiądz Biskup u kamedułów na Srebrnej Górze w Krakowie. Co to za miejsce?
BP piotr Libera: Pustelnię, czyli erem kamedułów na Srebrnej Górze nieopodal Krakowa, wybudował marszałek wielki koronny Mikołaj Wolski w 1604 roku. Domki – pustelnie zakonników – położone są na skraju Lasu Wolskiego i stanowią strefę ścisłej klauzury, milczenia i samotności. Oprócz pustelni zespół klasztorny obejmuje kościół w stylu barokowym, z widocznymi z daleka trzema wieżami. Ze świątynią sąsiadują kapitularz, refektarz, kuchnia z dziedzińcem, na którym znajduje się studnia mająca 70 metrów głębokości, wykuta w litej skale. Klasztor posiada też bibliotekę i dom gościnny. Cały teren został otoczony wielokilometrowym murem kamiennym, aby zapewnić mnichom ścisłą, papieską klauzurę.
Jak wygląda codzienne życie kameduły?
Życie pustelnika kameduły ma ściśle określony porządek. Dzień rozpoczyna się o 3.30, kiedy bije na wieży dzwon na pobudkę. Kwadrans później pustelnicy zebrani w chórze zakonnym odmawiają pierwszą część brewiarza, czyli Godzinę Czytań i Anioł Pański. Potem pustelnik wraca do swojej pustelni, gdzie odprawia „lectio divina” (czytanie duchowe). Godzina 6 to wspólna Eucharystia i potem kolejne godziny brewiarza. W swoich pustelniach eremici praktykują również modlitwę w samotności, która opiera się na medytacji Biblii i modlitwie myślnej. Kilka godzin dziennie eremita poświęca pracy fizycznej w ogrodzie, kuchni, pralni bądź porządkom w obrębie murów klasztornych. Dzień kończy kompleta, odmawiana wspólnie o 19.15. Posiłki przygotowuje brat kucharz, spożywa się je w samotności w pustelni, do której przynoszone są przez nowicjuszy w menażkach. Kameduli nie spożywają w ogóle dań mięsnych, a te, które się przyrządza, są bardzo proste. Cały klimat duchowy panujący w eremie ma charakter pokutny i można go określić w trzech słowach: modlitwa, milczenie, post.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis