Tajlandia przed wizytą Papieża: katolicy w buddyjskim świecie

6 listopada 2019 Redakcja Z życia Kościoła Powszechnego 0

IV niedziela wielkanocna – niedziela Dobrego Pasterza 21 kwietnia 2024

Misję Dobrego Pasterza mają kontynuować na ziemi wyświęceni kapłani. Istnieje kapłaństwo powszechne, w którym otrzymują udział wszyscy ochrzczeni, i kapłaństwo urzędowe, zwane też służebnym, które jest przekazywane przez sakrament święceń. Kapłaństwo powszechne uzdalnia i zobowiązuje [czytaj więcej...]

19 listopada Ojciec Święty wyruszy w azjatycką podróż apostolską. Odwiedzi dwa kraje: Tajlandię i Japonię. Jak mówi Radiu Watykańskiemu włoski misjonarz ks. Raffaele Sandona Kościół w Tajlandii jest niewielką wspólnotą misyjną w świecie buddyjskim. Obok głoszenia Ewangelii katolicy prowadzą liczne dzieła charytatywne i oświatowe.

Ks. Sandona zauważa, że Franciszek cieszy się w Tajlandii dobrą opinią. Od czasu do czasu również do tamtejszych mediów docierają wiadomości o jego spektakularnych gestach pokory, prostoty i bliskości z ubogimi. Pozytywnym echem odbiła się też niedawna wizyta w Watykanie tajlandzkich mnichów buddyjskich. Tajlandii zależy na dobrym przebiegu papieskiej podróży – mówi ks. Sandona.

Dobra współpraca z buddystami

“ Papież przybywa do Tajlandii 30 lat po wizycie Jana Pawła II. Dlatego oczekiwania są wielkie. A wśród katolików jest z tego powodu dużo radości. Pragną przyjąć Papieża jako symbol jedności w wierze. Dla nich jest to tym ważniejsze, że są Kościołem niewielkim, mniejszościowym. Katolików jest tu 490 tys. To niewiele, jeśli weźmie się pod uwagę, że wszystkich mieszkańców Tajlandii jest 70 mln – wskazał ks. Sandona. – Stanowimy niespełna jeden procent społeczeństwa. Są też protestanci, a także katolicy z Filipin, którzy przybywają tu za pracą. Na co dzień żyjemy w kontakcie z buddystami. Kościół nigdy nie rozwinął oficjalnego dialogu z buddyzmem, ale tutejsi chrześcijanie, zwłaszcza w Bangkoku, to albo byli buddyści, albo na co dzień stykają się z buddystami, którzy stanowią 90 proc. społeczeństwa. To z konieczności prowadzi do nieustannych spotkań, dialogu, konfrontacji. Zarazem jest to współistnienie harmonijne, pokojowe, a także konstruktywne, bo realizujemy też wspólne projekty, współpracujemy ze sobą.