Dziś, w niedzielę 02 grudnia, w całej tradycji Kościołów katolickich rozpoczyna się Adwent. Wyjątek stanowi część Kościoła Rzymsko Katolickiego w obrządku ambrozjańskim (archidiecezja Mediolan) i północna Italia, gdzie Adwent trwa sześć tygodni i rozpoczął się w niedzielę 18 listopada 2018r. W pozostałej części Kościoła Zachodniego – we wspólnotach katolickich jest to okres czterotygodniowego przygotowania do Bożego Narodzenia a zarazem czas wzmożonego oczekiwania na koniec czasów i ostateczne przyjście Jezusa Chrystusa.
Czas Adwentu, nie jest okresem pokuty lecz radosnego oczekiwania na przyjście Pana, który jest bardzo bogaty w niezwykła symbolikę . Adwent jest niezwykłym i wyjątkowym czasem dla chrześcijan, dla katolików . Słowo adwent oznacza “przyjście” . W starożytności dla rzymian, słowo to oznaczało oficjalny przyjazd cezara.
Z punktu widzenia teologicznego, czas ten wyraża oczekiwanie Kościoła na podwójne przyjście Chrystusa.
W pierwszym okresie adwentu (trzy tygodnie) akcent położony jest na paruzję, czyli ostateczne przyjście Chrystusa na końcu świata.
Drugi okres Adwentu, od 17 do 24 grudnia, to bezpośrednie przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia.
I. Roraty
Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, zwłaszcza w naszej Ojczyźnie, są roraty. Jest to Msza św. sprawowana ku czci Najświętszej Maryi Panny, zwykle bardzo wcześnie rano, choć coraz częściej uczestniczymy również w roratach sprawowanych późnym wieczorem. Wierni, w ciemnościach przenikniętych jedynie blaskiem trzymanych w ręku świec, wraz z Maryją czekają na wybawienie jakie światu przynoszą narodziny Zbawiciela.
W wielu miejscach na roratnich Mszach na początku w procesji z kruchty kościoła do ołtarza z lampionami w ręku idą dzieci. Mszę św. rozpoczyna się przy wyłączonych światłach, mrok świątyni rozpraszają jedynie świece i lampiony. Dopiero na śpiew „Chwała na wysokości Bogu” zapala się wszystkie światła w kościele.
Uczestnictwo dzieci w Mszach roratnich wiąże się ze zwyczajem podejmowania różnych dobrych postanowień na czas Adwentu. Dzieci często zapisują te postanowienia na kartkach, składanych następnie przy ołtarzu. Mają one wyrażać wewnętrzne przygotowanie do Bożego Narodzenia i chęć przemiany życia.
Z Roratami związany jest zwyczaj zapalania specjalnej świecy ozdobionej mirtem, nazywanej roratką. Symbolizuje ona Maryję, która jako jutrzenka zapowiada przyjście pełnego światła – Chrystusa.
II. Wieniec adwentowy
Innym zwyczajem jest zawieszanie w kościele wieńca z czterema świecami oznaczającymi cztery niedziele Adwentu. Z upływem kolejnych tygodni podczas Rorat zapala się odpowiednią liczbę świec. Świece i lampiony tak często używane w liturgii adwentowej wyrażają czuwanie. Nawiązują one do ewangelicznych przypowieści m.in. o pannach mądrych i głupich. Światło jest też wyrazem radości z bliskiego już przyjścia Chrystusa.
W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Jako barwa powstała ze zmieszania błękitu i czerwieni, które odpowiednio wyrażają to co duchowe i to co cielesne, fiolet oznacza walkę między duchem a ciałem. Zarazem połączenie błękitu i czerwieni symbolizuje dokonane przez Wcielenie Chrystusa zjednoczenie tego co boskie i tego co ludzkie. Wyjątkiem jest III niedziela Adwentu – tzw. Niedziela „Gaudete” (radujcie się). Obowiązuje w niej różowy kolor szat liturgicznych, który wyraża przewagę światła, a tym samym bliskość Bożego Narodzenia.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis