UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW
PIOTRA I PAWŁA
Dzień dzisiejszy poświęcony jest dwom wielkim świadkom i nauczycielom wiary świętym Piotrowi i Pawłowi, którzy zakończyli swe życie w Rzymie śmiercią męczeńską. Zastanówmy się nad tym pokrótce .
Pewnego razu Pan Jezus zapytał swoich uczniów za kogo oni Go uważają. Nie pytał dlatego żeby nie wiedział co myślą; lecz aby im dał sposobność do wyznania wiary.
Byli świadkami Jego świętego życia, słyszeli Jego boskie nauki, widzieli cuda przez Niego działane. Otóż Piotr w imieniu wszystkich uczniów odpowiada: Ty jesteś Chrystus Syn Boga żywego. Tego co wyznał, nie wiedział ani od ludzi, ani od siebie. To wszystko objawił mu Bóg , że Chrystus nie jest tylko człowiekiem ale jednorodzonym i prawdziwym Synem Bożym. Chrystus obdarzył Piotra pewnymi przywilejami. Pierwszy z nich: Ty jesteś opoka.
Zbawiciel mówił do niego po syryjsku tak jak wtedy mówiono w Palestynie. Nazwał go Kefas, po łacinie znaczy to Petra czyli opoka – skała.
Od łacińskiego wyrazu Petra utworzono imię, Petrus co po polsku znaczy Piotr, bowiem chciał przez to pokazać, iż wiara księcia Apostołów stanie się mocną i niewzruszoną jak skała, aby cały świat czerpał od niego znajomość nauki wiary.
Drugi przywilej: A na tej opoce zbuduję mój Kościół czyli na niewzruszonym fundamencie. Trzeci przywilej: a bramy piekielne go nie przemogą. Żadne błędy, żadne grzechy nigdy nie zwalczą, nie zagubią, nie zwyciężą Kościoła.
Czwarty przywilej: I Tobie dam klucze Królestwa niebieskiego. Dał więc Pan Jezus Piotrowi władzę nad Kościołem , gdy rzekł do niego: Paś owieczki, Paś baranki moje. Piąty przywilej: Cokolwiek zwiążesz na ziemi będzie związane w niebie a cokolwiek rozwiążesz na ziemi będzie rozwiązane w niebie. Tymi słowy dał Pan Jezus Piotrowi i innym Apostołom moc odpuszczania wszystkiego, cokolwiek by krępowało sumienie człowieka.
Droga wiary Pawła była inna. Jako gorliwy faryzeusz prześladował młody Kościół, ale Jezus oczekiwał na niego w drodze do Damaszku. Oślepiony światłem, leżąc na ziemi, usłyszał głos Pana: „ Szawle, Szawle dlaczego mnie prześladujesz?”.
Zdołał tylko wyjąkać: „ Kto jesteś Panie?”. W odpowiedzi uslyszał: „ Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz”. To spotkanie z Jezusem całkowicie przemieniło Pawła, rzuciło go raz na zawsze w ramiona zmartwychwstałego Mistrza, któremu służył odtąd z niesłychaną gorliwością i poświęceniem jako misjonarz i nauczyciel narodów. Tą gorliwością wiary i miłości Apostołów żywią się kolejne pokolenia chrześcijan aż po dzień dzisiejszy.
Dziś Chrystus kieruje do nas pytanie o naszą wiarę czy bylibyśmy w stanie oddać życie dla Niego. Na to pytanie niech każdy z nas w sumieniu sobie odpowie.
Ks. Roman Gatto`s
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis