[:pl]List do kapłanów na Wielki Czwartek 2017[:]

[:pl] 

„ Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy był wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł : „To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę . Podobnie, skończywszy wieczerzę , wziął kielich, mówiąc: „Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej . Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę”. [ 1Kor 11,23-25]

Drodzy Bracia Kapłani
Wielki Czwartek to dzień naszych duchowych urodzin. Dzień w którym dokonaliśmy zaślubin z kapłaństwem Jezusa Chrystusa. Przeżywanie rzeczywistości Wieczernika, Wielkiego Czwartku to niezwykła okazja do głębokiej medytacji i ponownego odkrycia istoty kapłaństwa w którym mamy łaskę być zanurzeni.

Kapłaństwo Jezusa Chrystusa jest jedynym, niepowtarzalnym i najbardziej cudownym darem jaki Bóg pozostawił rodzajowi ludzkiemu. Dzięki kapłaństwu może w każdej sekundzie być urzeczywistniana bliskość Boga i człowieka. Wszelkie formy kapłaństwa i te starotestamentalne i te spotykane w innych religiach są zaledwie zapowiedzią, namiastką tego co przyniósł nam i czym obdarował Jezus Chrystus w darze tajemnicy Wielkiego Czwartku. Nie da się niczym zastąpić kapłaństwa Chrystusowego. Żadna siła ludzka ani inna duchowa nie mająca swego źródła w Chrystusie nie są w stanie spowodować by sam Bóg zagościł w naszym życiu w tajemnicy Najświętszego Sakramentu. Żadna inna forma kapłaństwa nie daje człowiekowi szansy prawdziwego pojednania z Bogiem i odpuszczenia grzechów .

Jesteśmy zanurzeni w tym jedynym i niezwykłym kapłaństwie, kapłaństwie Jezusa Chrystusa, który mimo naszych ludzkich ułomności , tak bardzo przypominających ułomności apostołów, którzy otrzymawszy dar kapłaństwa, zaledwie za kilka chwil dopuścili się zdrady Mistrza, nieustannie zaprasza nas , pobudza naszą kapłańską duszę byśmy w modlitwie i dziele przepowiadania rozdawali dary,  które Bóg ofiarowuje rodzajowi ludzkiemu tylko dzięki naszemu kapłańskiemu posługiwaniu.

Najmilsi  Bracia

W tegorocznej scenerii Wieczernika, Pan zwraca się do każdego z nas, przypominając znaczenie i niezwykłą wagę świętych słów tajemnicy przeistoczenia chleba i wina w Najświętsze Ciało i Jego Krew.  To tutaj i w tym tkwi centrum naszego kapłańskiego życia. Kapłan pozbawiony możliwości sprawowania Najświętszej Ofiary obumiera, jak kwiat pozbawiony  życiodajnej wody.

Bez Eucharystii, bez codziennej Eucharystii,  stajemy się „bezużytecznymi sługami” , więźniami ducha, sługami zakopującymi otrzymany talent. Nie wolno nam o tym nigdy zapominać  a szczególnie w tych czasach, kiedy próbuje się pomniejszać znaczenie Świętej Eucharystii, znaczenie posługi kapłańskiej. W czasach kiedy usprawiedliwia się brak Ofiary Eucharystycznej zastępowaniem Jej przez krótkie rozważania Słowa Bożego. W Słowie Bożym mieszka nasz Bóg, kieruje do nas swe pouczenia, daruje nam  łaski ale to z Jego Boskiego rozporządzenia pozostawił nas na straży największego z darów Bożych jakim jest święta Eucharystia. Dlatego nic nas nie usprawiedliwi jeżeli będziemy z niej rezygnowali, nie usprawiedliwią nawet najpiękniejsze słowa wypowiadane w duchu chrześcijańskim. Nie zapominajmy o tym. Szukając dróg docierania do dusz ludzkich nie pozwólmy się zwieść liberalnym trendom, które podpowiadają drogę, która pozbawiona zakorzenienia w Eucharystii musi prowadzić na manowce ducha.

Drodzy Bracia

W kapłaństwie otrzymaliśmy wszelkie dary i charyzmaty, dzięki którym możemy nieść Boże Słowo, karmić Najświętszym Ciałem i Krwią zgłodniałych Boga ludzi, poszukujących prawdy. Niech serca Wasze pałają miłością widząc i czując Pana, który będzie chciał Was codziennie spotykać na „łamaniu chleba”. Jeszcze raz proszę Was, byście codziennie sprawowali Najświętszą Eucharystię. Powrót do ołtarza wymaga od nas całkowitego oddania Bogu, zawierzenia swego życia, Jego miłości i miłosierdziu. Nie zbudujecie świadectwa, nie pociągniecie do Boga nikogo jeżeli nie zakotwiczycie swego Kapłaństwa na zawsze w Chrystusie, w tajemnicy Eucharystii. Dlatego pełnią swych serc starajmy się żyć kapłaństwem każdego dnia. Niech więc nie będzie wśród nas nikogo o chłodnym kapłańskim sercu, wstydzącego się że jest uczniem Pana, unikającego Eucharystii, przepowiadania Ewangelii, wypełniania swoich obowiązków duszpasterskich.

Święta  Pascha , którą będziemy przeżywali, niech wzbudzi w Was jeszcze większy entuzjazm i wiarę, że w Panu możemy wszystko. Oddając się bezgranicznie Jego woli nie zostaniemy osamotnieni. Chrystus będzie z Wami każdego dnia, wspomoże w troskach, przepełni serca nadzieją oraz pobłogosławi Wam i Waszym bliskim.

Bądźcie więc Jego świadkami w dzisiejszym świecie , tam gdzie to On was posyła byście nieśli Ewangelię .

Biskup Adam Rosiek

W Wielki Czwartek, 13 kwietnia  Roku Pańskiego 2017

[:]