[:pl]
XXII niedziela zwykła 28 sierpnia 2016 r.
ks. Artur Sitko
Znana jest pewnie opowieść o królu, który chcąc poznać jak żyje się jego poddanym przebrał się za żebraka i ruszył w miasto by słuchać, co ludzie mówią na jego temat.
Być może nam nie potrzeba uciekać się aż do takich zabiegów, aby się przebierać. Jednak warto, wsłuchując się w dzisiejsze czytania, zastanowić jaki jest mój stosunek do ludzi, jak ja sam siebie postrzegam, kim jestem sam dla siebie, a kim dla innych.
Słyszeliśmy w pierwszym czytaniu zachętę, aby z łagodnością podchodzić do spraw, które są nam powierzone, co dać nam może posłuch i miłość każdego człowieka. Nikt z nas przecież nie lubi osób pysznych i wynoszących się ponad innych.
Chciałbym jednak zwrócić naszą uwagę na sprawę relacji rodzinnych, w których powinna panować harmonia i ład. W tych bowiem relacjach również potrzeba nam wiele panowania i równowagi, a rzekłbym wiele pokory. Przecież współmałżonkowie mają się wzajemnie wspierać w życiu, a nie jedno wynosić się nad drugie, a rodzice mają pozwalać się rozwijać swoim dzieciom, wspierając ich w młodzieńczych pragnieniach.
Kilka dni temu wpadła mi do ręki mała broszurka, w której znalazłem kilka punktów na temat poprawnego funkcjonowania rodziny:
Rodzina, realizując swoje funkcje, zaspokaja podstawowe potrzeby jej członków. Tylko dzięki temu możliwy jest rozwój psychiczny, społeczny i emocjonalny jednostki. Najistotniejszą potrzebą w tym procesie jest potrzeba miłości.
Zasady funkcjonowania zdrowego systemu rodzinnego:
- Problemy rodziny i poszczególnych jej członków są zauważane i rozwiązywane,
- Wszyscy członkowie rodziny mogą wyrażać swoje spostrzeżenia, uczucia, myśli, pragnienia i fantazje,
- Wszystkie relacje są oparte na dialogu i równości; każdy członek rodziny jest tak samo ceniony jako osoba,
- Komunikacja jest bezpośrednia, adekwatna i oparta na konkretnych, obserwowalnych faktach,
- Członkowie rodziny mogą zaspokajać swoje potrzeby,
- Członkowie rodziny mogą by indywidualnościami,
- Rodzice robią to, co mówią, że zrobią; dbają o samodyscyplinę,
- Role w rodzinie są wybieralne i zmieniające się,
- Atmosfera jest radosna i pełna spontaniczności,
- Zasady wymagają uzasadnienia,
- Naruszenie wartości drugiej osoby budzi poczucie winy,
- Błędy są wybaczane i postrzegane jako okazja do uczenia się,
- System rodzinny służy jednostkom,
- Rodzice są w kontakcie ze zdrowym poczuciem wstydu,
- Dąży się do rozwoju dziecka przy uwzględnianiu jego możliwości i potrzeb.
Jesteśmy powołani do uczestnictwa w Królestwie Bożym, jako wybrani przez Boga. To wybranie jest dla nas nie tylko wyróżnieniem, ale również zadaniem, które mamy wypełniać przez szlachetną i pokorną służbę dla drugiego człowieka. Ziemskie życie to czas zdobywania, zasługiwania sobie na Królestwo Boże.
Warto więc rozglądnąć się wokół siebie, dostrzegając tych, którzy czekają na nasz gest, którzy nie są w stanie nam za ten gest życzliwości podziękować ani odpłacić.
Starajmy się więc z pokorą rozsiewać wokół siebie woń Miłości, wskazując naszym życiem, że jesteśmy świadkami Miłosierdzia.
[:]
