Homilia na XV Niedzielę Zwykłą – 15 lipca 2018

W centrum uwagi życia Kościoła

Wielki Piątek – Droga Krzyżowa 29 marca 2024

Panie dopomóż, abyśmy podążając za Tobą w rozważaniach Twojej drogi krzyżowej potrafili, w Twoim Duchu, ożywić umiłowanie Krzyża. Niech wstawiennictwo i obecność Twojej Matki rozpali w nas jeszcze gorliwsze pragnienie zjednoczenia się z Tobą w [czytaj więcej...]

Bp Andrzej  Lipiński – Warszawa

 

„Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia…”  (Mk 6, 12).

W tę wakacyjną niedzielę,  uczestnicząc  w niedzielnej Mszy świętej i słuchając Ewangelii słyszymy, że Chrystus Pan rozsyła swoich uczniów na apostolską misję. Są do tego dobrze przygotowani by głosić Dobrą Nowinę. Wybiera ich 12; być może dlatego, aby reprezentowali 12 pokoleń. Rozsyła ich po dwóch,  ponieważ u Semitów świadectwo „dwóch” uchodziło za najbardziej   autentyczne.

Apostołowie posłuszni poleceniu swojego Mistrza poszli i dobrze spełnili zleconą misję. Byli bowiem  wiernymi świadkami tego wszystkiego co widzieli i słyszeli od swojego   Nauczyciela. Świadek wierny  zawsze świadczy swoim  życiem, że przyszło już Królestwo  Boże i że nie ma innej drogi, jak nawracać się i wierzyć w Ewangelię. Chrystus swoim uczniom przekazał instrukcję działalności:” niczego  ze sobą nie zabierajcie, prócz łaski; ani chleba, ani torby,  ani pieniędzy w  trzosie”.  Idąc ufajcie Bogu !  Nie obciążajcie się  doczesnymi sprawami.  Apostołowie  otrzymali podwójną władze: władzę nad nieczystymi duchami i władzę uzdrawiania chorych. I to było ich główne zadanie. A zatem najpierw byli powołani do działania, a potem do nauczania. I poszli ! Działali w imię Jezusa i dla Jezusa. Nie działali w imieniu własnym, ale wszystko przypisywali swojemu Mistrzowi. I na tym polegała ich wielkość.

Podobnie i nam trzeba działać ,jako wyznawców Chrystusa.  Każdy uczeń Jezusa ma  wy j ś ć    i  w z y w a ć.  Wyjść i wzywać to nic innego, jak być wiernym Ewangelii Jezusa Chrystusa wszędzie tam, gdzie Boża Opatrzność mnie  postawi: w pracy, w szkole, na uczelni, czy nawet wśród sąsiadów.  Wyjść i wzywać  oznacza potrafić powiedzieć   n i e   wszędzie tam, gdzie Ewangelia Jezusa nie jest przestrzegana.  W y j ś ć    i   w z y w a ć   to swoim  codziennym   życiem potwierdzać, że Jezus Chrystus jest dla mnie  KIMŚ  ważnym i że  swoje życie chcę kształtować zgodnie z  Jego nauką.

Trzeba nam – drodzy – najpierw usłyszeć i rozpoznać głos Boga. Trzeba nam wpierw odkryć wartość i piękno ewangelicznego  życia.  Trzeba nam to też spraktykować !  Bez tego  uprzedniego doświadczenia niemożliwe  jest  ewangelizowanie innych.  I nie ma wówczas w człowieku takiej siły ducha, która przekonywałaby do  życia prawnego, sprawiedliwego i uczciwego.  Tylko żywa  więź z Chrystusem gwarantuje odwagę bycia świadkiem, który nie  milczy  zalękniony, ale daje  świadectwo  mądrym słowem i dobrym przykładem     życia.

Dobrze rozumiał słowa Jezusa Chrystusa  św. Franciszek  z  Asyżu, dlatego zawrócił  z drogi, na która wprowadzili go koledzy i współcześni mu ludzie.  Z połowy tej drogi zawrócił.  Porzucił wszystko co miał i wszedł na drogę  ofiary, umartwienia i pokuty. Nie podobało się to wielu  jego  przyjaciołom   i towarzyszom młodzieńczych zabaw.  On jednak na to nie zwracał.  Dla niego najważniejsze było to, że zadowolony z niego jest sam Chrystus.

Ile w naszej codzienności jest Chrystusa ? Ile naszej osobistej ambicji i pragnienia wielkości i sławy ? Apostołowie głosili Chrystusa i tylko Chrystusa  i  zdecydowanie wzywali do przyjęcia Jego Ewangelii. Naśladujmy  Chrystusowych apostołów, każdy na swój sposób. Człowiek współczesny bardziej od chleba i wody, głodny   jest   p r a w d y  !  Starajmy sami nią żyć i ukazujmy ją wszystkim na każdym odcinku naszego działania i naszego życia.  Misja i apostolskie działanie  jest niezbędne w naszym życiu. Stąd podczas dzisiejszej Eucharystii prośmy Pana, aby utwierdził w naszym powołaniu  zapał do wiernego wypełniania misji naszego życia.

Posyłam was na pracę bez nagrody,

                      Na ciężki, twardy i niewdzięczny trud,

                      Niezrozumienie, drwiny i obmowy,

                     Posyłam was przydawać do mych trzód !

Posyłam was opatrzeć ciężkie rany,

Pomagać słabym, im ciężary nieść,

Pocieszać smutnych, wspomagać zapomnianych,

Posyłam was  radosną głosić wieść !

Facebooktwitteryoutubeinstagram
Facebooktwitter

Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.


*


Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.