Zwołany w 1468 r. przez króla Kazimierza Jagiellończyka do Piotrkowa. Zostało ono poprzedzone zostało spotkaniami króla Kazimierza z dygnitarzami i szlachtą na sejmikach prowincjonalnych, małopolskim w Wiślicy 25-30 czerwca 1468 r. i wielkopolskim, w Kole 13 lipca 1468 r. Motywem działania króla były potrzeby opłacenia żołnierzy biorących udział w wojnie z Zakonem krzyżackim, zakończonej w 1466 r. Zarówno na małopolskim sejmiku prowincjonalnym w Wiślicy, jak też wielkopolskim w Kole, przychylono się do prośby króla, odkładając ostateczną decyzję do sejmu, który wyznaczono na 9 października 1468 r. Jednocześnie król polecił wybrać po dwóch posłów szlacheckich na sejmikach powiatowych w całym Królestwie, którzy następnie mieli przybyć do Piotrkowa, aby wziąć udział w sejmie walnym. W sejmie, który rozpoczął obrady 9 października 1468 r. zebrali się król, członkowie rady oraz posłowie, wybrani na sejmikach. Podczas obrad podjęto różne sprawy, ale to właśnie do posłów wysłanych z poszczególnych ziem zwrócił się król z członkami rady w sprawie znalezienia sposobu na dokonanie wypłaty żołnierzom zaległego żołdu. Posłowie oświadczyli jednak, że nie posiadają w tej sprawie odpowiedniego mandatu do podjęcia decyzji o udzieleniu pomocy królowi w wypłacie zaległości żołnierzom. W tej sytuacji sejm nie podjął żadnej decyzji w tej sprawie, ale odesłał ją na sejmiki prowincjonalne, które miały się odbyć w ściśle określonych terminach: sejmik generalny w Kole dla ziem wielkopolskich, w dniu św. Mikołaja 6 grudnia, zaś sejmik generalny małopolski, w Nowym Mieście Korczynie, w dniu Poczęcia Najświętszej Marii Panny, 8 grudnia 1468 r. Stosowną uchwałę w sprawie udzielenia pomocy Królestwu podjęto na sejmiku w Nowym Mieście Korczynie właśnie 8 grudnia 1468 r., na który przybyli posłowie ziem wielkopolskich. W ten sposób praktyka obradowania w sejmie z udziałem posłów wybranych na sejmikach, tworzących oddzielną izbę – a nie przez udział w sejmie jedynie delegacji sejmików generalnych prowincjonalnych, czy też przez udział osobisty każdego z ogółu szlachty – utrwaliła się na kolejnych sejmach za panowania króla Kazimierza, które odbywały się praktyczne każdego roku, nabierając charakteru stałej zasady organizacji sejmu.
12 lipca 1704 r. na zjeździe zorganizowanym w Warszawie jako sejm elekcyjny przez szwedzkiego gubernatora Arvida Horna na króla wybrano Stanisława Leszczyńskiego, wojewodę poznańskiego. Uczyniono to w bezkrólewiu ogłoszonym wskutek wygnania króla Augusta II 30 stycznia 1704 r. przez konfederację generalną warszawską, której protektorem był król szwedzki Karol XII, okupujący od 1701 r. znaczne części Rzeczypospolitej. Królem Stanisława Leszczyńskiego ogłosił nie prymas, ale współpracujący ze Szwedami biskup poznański Stanisław Święcicki. Koronacja króla Stanisława Leszczyńskiego nastąpiła 4 października 1705 r.
Dzisiejsze uroczystości rozpoczęły się od Mszy św. w bazylice archikatedralnej pw. Męczeństwa św. Jana Chrzciciela rozpoczęły się piątkowe uroczystości z okazji 550-lecia parlamentaryzmu Rzeczypospolitej.
We Mszy św. uczestniczyli obok Prezydenta RP Andrzeja Dudy, także marszałkowie Sejmu i Senatu, premier, ministrowie, posłowie, senatorowie oraz goście zagraniczni i przedstawiciele korpusu dyplomatycznego.
Nabożeństwu przewodniczy kard. Kazimierz Nycz, a homilię wygłosi abp Stanisław Gądecki. W południe na dziedzińcu Zamku Królewskiego odbędzie się Zgromadzenie Narodowe, podczas którego Prezydent RP Andrzej Duda wygłosi orędzie.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis