UROCZYSTOŚĆ NMP KRÓLOWEJ POLSKI
GŁÓWNEJ PATRONKI POLSKI
ŚWIĘTO NARODOWE
Trwa wyjątkowy w roku miesiąc. Maj w kościele poświęcony jest Najświętszej Maryi pannie. W tym miesiącu spotykamy się na szczególnej modlitwie – na majowym. Gdy przemierzamy nasz kraj, widzimy stojące przy drogach, autostradach i domach krzyże przydrożne i kapliczki. To widok, do którego my Polacy jesteśmy przyzwyczajeni, ale dla obcokrajowców, którzy do nas przyjeżdżają, jest wyjątkowy. I często o to pytają. Odpowiedź jest bardzo prosta: to nasza polska pobożność. To nasza wiara i miłość do Jezusa i Jego Matki Maryi. Krzyże stawiano i stawia się przy rozstaju dróg, w miejscach jakiegoś ważnego wydarzenia religijnego lub narodowego, na polach, by były urodzaje. Kapliczki poświęcone Maryi czy świętym stawia się dla uczczenia Maryi lub okazania szczególnej czci, jaką miasta, wioski czy rodziny otaczają Matkę Pana. To właśnie przy tych kapliczkach i krzyżach w maju gromadzili się i gromadzą wierni, by modlić się Litanią Loretańską.
W tym właśnie miesiącu dla nas Polaków w kraju i rozsianych w różnych zakątkach świata, dzień 3 Maja jest dniem szczególnym. To rocznica uchwalenia przez Sejm Czteroletni w roku 1791 Konstytucji, która była próbą reformy ustroju Rzeczypospolitej po jej pierwszym rozbiorze. Zapewniała prawa polityczne szlachcie i mieszczanom, brała pod opiekę chłopów. Znosiła liberum veto i wolna elekcję. Wprowadzała podział władzy na ustawodawczą, sądowniczą i wykonawczą. Od chwili uchwalenia Konstytucja stała się symbolem dążeń do odzyskania niepodległości i suwerenności Rzeczypospolitej, niezależnie od przeszkód wewnętrznych i zagrożeń zewnętrznych.
W tym dniu w sposób wyjątkowy i uroczysty wołamy do Maryi słowami modlitwy: „Pod Twoją obronę uciekamy się Święta Boża Rodzicielko…”. Nasza narodowa historia od swych początków związana jest z kultem Najświętszej Maryi Panny. Już w czasach Mieszka I w
Narodu.
Jakże często mówi się, że historia jest nauczycielką życia. Kiedy w kontekście dzisiejszej uroczystości Królowej Polski spoglądamy na nasze polskie „dzisiaj”, to zauważamy jakoby historia związku z Maryją Gnieźnie została wzniesiona pierwsza świątynia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP.W XIII wieku powstaje hymn polskiego rycerstwa „Bogurodzica”, który także i dziś rozbrzmiewa w prastarej Gnieźnieńskiej Bazylice, a także przed Jasnogórskim Apelem każdego dnia w naszym narodowym Sanktuarium na Jasnej Górze. To właśnie tam, na Jasnej Górze od 1382 roku jest Maryi symboliczny tron naszego Narodu. To właśnie tam w 1382 roku Władysław Opolczyk rozbił namioty dla Czarnej Madonny. Wymowa tego symbolu stała się szczególnie wyraźna w czasie potopu szwedzkiego, kiedy to Maryja w cudowny sposób uchroniła ten skrawek polskiej ziemi przed obcymi wojskami. Fakt ten miał dla naszego narodu ogromne znaczenie moralne. Wyraził to 1 kwietnia 1656roku król Kazimierz w Katedrze Lwowskiej oficjalnie obierając Maryję Królową Polski. Król mówił wówczas: Wielka Boga – Człowieka Matko, Przeczysta Panno ! Ja Jan Kazimierz z łaski Twego Syna, Króla królów a Pana swojego, i z Twojej łaski król, u stóp Twoich najświętszych padając na kolana, obieram Cię na Patronkę, moją i moich państw Królowę…”. Później w Konstytucji z 1791 roku , tytuł ten został potwierdzony przez Polski Sejm zapisem: „Rzeczpospolita jest do swej Najświętszej Królowej, Maryi Panny w częstochowskim obrazie cudami słynącej , nabożną i Jej protekcji w potrzebach doznawającą”. W ten sposób oficjalnie przez króla i sejm, Maryja została wybrana Królową Polski.
Po odrodzeniu Polski od 1924 roku ustanowiono w naszym kraju święto Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski, a z czasem pozwolono obchodzić uroczystość jako Patronki i Królowej naszego i naszą Ojczyzną coraz mniej przemawia do współczesnego człowieka. Co staramy się wcielać w nasza codzienność po naszych dziadkach, rodzicach itd… A przecież Polska pobożność wyrażała się śpiewem Godzinek i licznych pieśni maryjnych, trzykrotnym odmawianiem modlitwy Anioł Pański, a dzwon zachęcający do jej odmawiania wyznaczał porę pracy i odpoczynku. Rycerstwo ruszające do boju umieszczało na swoich pancerzach i sztandarach wizerunek Matki Chrystusa podtrzymując się na duchu wezwaniem pomocy Bogurodzicy. Odwołujemy się do tej narodowej tradycji, którą przecież odziedziczyliśmy po przodkach, lecz czasem zajmujemy wobec niej nieco dwuznaczną postawę.
Jaka jest nasza Polska pobożność Maryjna ? Czy wystarczająco głęboka i kształtująca postawę życiową katolików ? W jednym ze swoich wierszy znany poeta tak zwraca się do Matki Chrystusa:
Wołamy do Ciebie
z otchłani pierwszych rzeczy,
z sadów ,
które ogryzła szarańcza
z nagich pól,
które wysmagał grad.
Matko Słowa,
Matko Dobroci,
módl się o dobroć
wszystkich polskich słów
…..
Módl się za nami
Panno jasnogórska
o twarzy w bliznach
jak Polska ziemia. (R.Brandstaetter).
Z pewnością zmienia się język naszych modlitw i sposoby odprawiania nabożeństw, zmieniają się formy naszej pobożności maryjnej. Ukochajmy jednak naszą Polską, piękną i bogatą tradycję. Niech ona będzie naszym udziałem. Zawierzmy losy naszej Matki – Ojczyzny, naszej najlepszej Matce Niebieskiej , Królowej Polski. I to nie tylko dziś, czy przy jakimś innym święcie państwowym lub kościelnym, ale zawsze, każdego dnia. Bo Ona – nasza Matka wciąż przy nas i czuwa nad naszą Umiłowaną Ojczyzną.
bp Andrzej
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis